Proloog

273 19 0
                                    

Ik kijk om me heen en schrik door het beeld voor me. Mijn vader 1 van de machtigste mannen van de wereld word vermoord. Ik zie hoe ze hem neerknallen en hoe het bloed uit zijn mond stroomt. 'Papaaa' gil ik huilend. Maar tevergeefs het is te laat. De mannen laten me los en verlaten het gebouw. Ik huil en schreeuw het uit. Nog nooit heb ik zoveel pijn gevoeld. 'Noor!' Ik hoor een stem van veraf het is Mounir mijn broer. Ik schreeuw nog harder en sla hard tegen de ijskoude grond. 'We zijn te laat' zegt hij verslagen. Mijn andere broers Ibrahim en Salim komen hijgend aangerend. 'Noor klaar je maakt jezelf alleen kapot' schreeuwt Salim. Ik blijf door huilen de pijn in mijn hart is erger dan de pijn die mijn lichaam voelt. 'Noor hoor je me' vraagt Salim en schud me door elkaar. 'Papa' huil ik zachtjes. Ze helpen me opstaan en ik loop naar mijn vader toe. Ik pak zijn gouden kettinkje en doe hem om. Ik druk een zachte kus op zijn wang en zeg de Shahada voor hem op. Ik zak naast hem neer en huil. 'Sorry papa..' Fluister ik.

Loyalty before RoyaltyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu