Hande'nin ağzından;
Zeynep bizi gördüğünde o kadar çok mutlu oldu ki anlatamam. Tek tek sarıldı bize hep beraber fotoğraf çekildik. Sonra biz Tolgayla yatağın karşısındaki koltuğa otuduk. Ilk gelen soru beklediğimiz şeydi.
Zeynep: Hande abla Tolga abi bir sey sorabilir miyim?
Hande: Tabi ki sor.
Zeynep: Siz sevgilisiniz dimi ben herkese diyorum inanmiyorlar söylesenize hadi ben hakliyim.
Tolga: Aramızda kalacağına söz verirsen sana sevgili olduğumuzu söyleyebilirim.
O an Zeynebin yüzündeki sevinç tarif edilemezdi. Biz ne yaptikta bizi bu kadar çok sevdi diye düşünmeden edemedim bir an.
Zeynep: Ne zaman birbirinize aşık oldunuz?
Bu soruyu ikimizde beklemiyorduk yüzümün şu an baya şaşkın göründüğünü hayal edebiliyordum. Tolga ya baktığımda o da şaşkındı. Şimdi biz ne anlatacaktik. Bence topu Tolga ya atmaliydim.
Hande: Bence Tolga abin anlatsın canım hem bende merak ediyorum Tolga bana ne zaman aşık oldun ?
Tolga nin ağzından;
Hande'nin bunu yapacağını tahmin etmiyordum. Şaşkınlığım daha da arttı. Güzel simdi hemen bisi bulmam gerekiyordu.
Tolga: Başta ben selin karakterine gerçekten çok gıcık oluyordum. Sonra selin karakteri o kadar güzel bir hale geldiki onu bu hale getiren Handey idi. Kendinden o kadar çok şey katiyordu ki ben onu hayranlıkla seyrediyorum. Her gün beraberdik. Onu artık çok iyi taniyordum. Ve koca gözlerini görmedigim her an özlüyordum. Ben anladim ki ben ona yavaş yavaş aşık oluyordum. O kadar güzel gülüyordu ki ben onu her gülerken gördüğümde daha da kaptiriyordum kendimi öyle işte beni kendine hapsetti.
Handenin ağzından;
Bu duyduklarım gercekmiydi. Tolga o kadar güzel konusmuştu ki şu an ben donup kalmıştım. Ama bu pek uzun sürmedi. Zeynep sağolsun..
Zeynep: Tolga abi çok etkileyici. Hande abla sen nasıl aşık oldun Tolga abiye?
Hande: Ben mi ?
Tolga: Sen öyle bana atıp kacacagini mi sandın? Anlat bakalım koca gözlü kız sen nasıl aşık oldun?
Köşeye sıkışmış gibi hissediyordum. Ben Tolga gibi anlatamazdim. Ama hemen bir şeyler bulmam gerektiğini farkındayım. Aklıma hemen nazliya selin in olan sahne geldi.
Nazlı sen savaşa ne zaman aşık oldun? Ilk gördüğünde mi ? Ilk dansinizda mi ? Yoksa ilk öptüğünde mi?
Hande: ilk dansımızda aşık oldum ben. O benim gülüşüme vurulmuştu. Ben onun Maviş gözlerine. Dans ederken öyle güzel bakiyodu ki mavi gözleri, sanki beni hiç bırakma der gibiydiler. Iste ben o zaman anladım ki o mavi gözler bana baktığında ben mutlu oluyordum. Ebedi mutluluğumun sırrı gizliydi onlarda...
Tolga o an yine o mavi gözleriyle bana bakıyordu.Etkilenmisti galiba. Bir an gözlerimiz birbirine kilitlendi. Bunu bozan tabiki Zeynep oldu.
Zeynep: sizi bu yüzden çok seviyorum.O kadar güzel bakıyorsunuz ki birbirinize sanki kimse umrunuzda değil. Tüm dünya dursada karşınızda o gözler hep az önceki birbirine bakacak. Ve siz o kadar fazla doğalsiniz ki gözleriniz aşık olduğunuzu siz söylemesinizde anlatıyor. Kim ne derse desin gözler yalan söylemez. Gözler kalbin aynasıdır. Ve o gözler birbirine aitler. Bunu anlamamak için salak olmak gerekir.
Tolga: Zeynepçim senin yasin başın kaç ne bu aşk filozofluğu?
Zeynep: Sadece gördüğümü ve içimden geçeni söyledim.
Acaba gerçekten görünen bu muydu? Bizim rol yapmamıza gerek kalmıyor da bu gözler mi yapiyordu görevini. Sadece ait olduğu yere mi bakiyordu ?...
Arkadaşlar lütfen yorumlarınızı bekliyorum. Yorumlara çok ihtiyacim var.
