2.Bölüm

88 9 9
                                    

Kahvaltıyı yaptıktan sonra evime doğru sürmeye başladım arabamı otoparka park edip sitenin içerisine göz attım ve bloğa yürümeye devam ettim asansöre binmezdim fobim vardı o yüzden merdivenleri kullanıyordum zaten 3 .katta 12.dairede oturuyordum.Evime girdim üstümü değiştirdim.Ve kitaplığıma geçiş yaptım.Okuduktan sonra yumuşacık yatağıma yatıp sevgi dolu uykunun kollarına attım kendimi...

***
Güneş doğmadan ayağa kalktım uyku tutmamıştı.Hatıra kutumu alıp balkona çıktım .İlk elime gelen ilk mektubum oldu.Ortaokuldayken birinden hoşlanmıştım.Adı Edizdi acaip yakışıklıydı bakmaya kıyamazdım.Ona mektup yazmıştım.Ama verememiştim çünkü onu en yakın arkadaşımı sevdiğini öğrendim günlerce belkide haftalarca ağlamıştım...
Zaten sonrada okuldan ayrılmıştım ama onu o kadar çok sevmiştim ki...
Gözlerimden damlalar çoktan özgürlügüne kavuşmuşken elimin tersiyle sildim.Elime şimdide babaannemin ölmeden önce verdiği kolye geldi.Dayanamayıp sesli sesli ağlamaya başladım.Kutuyu karıştırırken duygu değişimleri oluyordu.Lisedeki arkadaşlarım Nazlı,Buket,Ebru,Hediye,Elif gelmişti nedensizce gülmeye başladım aklıma anılarım gelmişti.Bir keresinde boş dersteydik kola,çekirdek ve cips almıştık.Hepsini tıkınmaya başlamıştık.Sonra kolayı çok içince nedensizce gülüp saçma sapan espiriler yapmaya başlamıştık.Ve sonrasını hatırlamak dahi istemiyorum bizim sümüklüler ben şarkı söyleyince ağlamışlardı.Bende mal gibi onlara bakıyordum hepsinin bir derdi vardı ama içlerinde bizlerle paylaşmazlardı kendileri acılarını çeker küllerini üstümüze sirkelerlerdi.
Ahh bende şimdi onları geçtim mukuslarım akmaya başlamıştı...

Dışarıdan çok güzel bir türk kahvesi kokusu geliyordu.Ayy kendimi bir an istanbulda zannetmiştim.Karşıya baktığımda kocaman bir tabelayla karşılaştım'Bi'Kahve 'yazıyordu .Ne yani şimdi türkler burada kafe mi açmışlardı.Kutumu toplayıp içeri girdim.Odama geçip üzerime siyah eşofman , şişme montumu giyip kafeye gittim.Kafenin sahibine benimde türk olduğumu söyledim hatta biraz sohbet ettik.Benden ya iki yada üç yaş büyüktü adı ediz can.Kafede kahvaltı yapıp evime gittim.Sonra chan aradı.

-"alo "dedim.

-"alo elis ben chan."dedi korece

-"tanıdım tanıdım" .dedim hızlı hızlı

-"ya ben müsaitsen ödevi yapalım diyecektim."dedi of ya ben bugün hanaya gidecektim.Neyse başka zaman hanaya giderim.

-"tamam olur ."dedim iyide ne ben onun nede o benim evimi biliyor.
-"İstersen bi kafede buluşalım"dedi.Bende hemen biraz önce gittiğim kafeyi düşündüm.
-"Tamam eğer senin gideceğin bir yer yoksa benim evimin karşısına bir kafe açıldı orada buluşalım."dedim.
-"Tamam konum atar mısın?"dedi.
-Tamam hemen atıyorum"deyip kapattık.Bende orada evimi toplayıp malzemelerimi alıp kafeye gittim.Beklemeye başladım.Sonunda geldi ve ödeve başladık.Güzel bir avm maketi olmuştu .Bende pdf dosyası hazırlayıp hocaya mail yoluyla gönderecektim.Ödev bittikten sonra chan acil işi çıktığı için hemen gitti .Masaya iki Türk Kahvesiyle Ediz Can geldi."Benimle bir kahve içermisiniz hanımefendi."dedi "Bende kırmamak adına vede bir fincan kahvenin 40yıl hatrına karşılık kabul ettim beyefendi."dedim espritüel bir anlayış tarzımız vardı.Gerçekten ortaokuldaki edizciğime benziyordu.Ama hatırladığım kadarıyla onun CAN adı yoktu.Derin düşüncelerimden ayrılıp keşke zaman makinesi olsada ortaokula geri dömsem çocuğun peşimden 3 sene koştum .Son sene son gün açıklayacağım dedim.Taş gibi çocuğu kaptırdım ee ne demişler'Sona kalan,dona kalır'iyikide demişler bak bende onlara uyup sona kaldım.Ama toz konduramadım ,yok ya onun tipi değil o kız dedim.Amma velakin çok geç kalmışım kendi gözlerimle ona çıkma teklifi ettiğini görmüştüm.Aslında şans diye birşey yoktur kader vardır.Kaderimizde ne yazıldıysa onu yaşarız peki değiştiremezmiyiz?değiştiririz çoğu şey bizim elimizde olan imkanlarla değişir kimiside kalbimizle ...
Ve yine gün sonu ve yine yalnızlık ve yine sessizlik ve yine uyku....

***
"Ediz gel lütfen gel geri dön"diye bağırarak kalktım rüyamda bile edizi görür oldum keşke o kutuyu hiç açmasaydım yaralarıma tuz basmasaydım.Yaralarımı sardıkça kanatır oldum.Kahraman Tazeoğlunun bir sözü vardı;'BAZI YARALAR SARDIKÇA KANAR'.İşte bu söz üzerine endekslemek isterdim hayatımı ama olmuyor sol yanım acıyor,bedenim sarsılıyor...

***

Kahvaltımı yapıp,odama gittim gardrobumu açtım; küçüklüğümden beri sevdiğim tarzımı konuşturup kot pantolon,asker yeşili tişört ve kot mont giyip yanıma küçük siyah deri çantamı ve projeyi alıp çıktım evden arabam bindim .Kampüse girdiğimde şenlik olacağını duydum.Ah bende şarkı söyelyecektim.Hemde türkçe olarak millet sanki ne anlayacaksa yabancı öğrenciler kendi dillerinde şarkı söyleyecekmiş.Ben söyleyecektim ve diğer türk arkadaşlarda eşlik edecekti.Mert gitarı,Ada söyleyecekti,Arda elektro gitar çalacaktı.Amfiye girdiğimde chan beni karşıladı.Ön sıraya baktığımda Ediz Canı gördüm.Aa bu okulda mı okuyordu yani hem iş hemde eğitim oldukça iddalı bir dakika bir dakika bu kadar türk nereden geldi ?Yuhh hepsimi Edizin arkadaşı yılışık ,sürtük, züppelere benziyorlardı.Ediz'in bunlarla ne işi olabilir diye düşündüm çünkü sorumsuz tiplere benziyorlardı,ama ediz sorumluluğunu bilen düzgün aile çocuğu gibiydi.Bir tane çocuk hariç hepsine züppe diyebilirdim . O çocuk cama bakıp derin düşüncelere dalmış gibiydi oldukçada yakışıklıydı pek konuşmuyordu sanırım amam pekde dinlemişede benzemiyordu nese off canım banane ondan benim belki
bir ihtimal çocukluk aşkım edizcim vardı bugüne bugün ama heralde ,sanırım,fakat (tüm olasılık ve aksilik kelimeleri)sevgilisi vardı.Çünkü kızın gözlerine baktığında onunda gözleri gülüyordu.Kalbi sanki onunla atıyordu ben bugün 20 yaşımda olsamda aynı13 yaşımdaki gibi duygularım ona karşı saf ve temiz....

Hocaya ödevi telsim ettikten sonra evime geçiş yaptım baya yorulmuştum.Ve yine tek ve tek arkadaşım kitaplarımı alıp balkonuma geçtim.Tabiki türk kahvem ve telefonumun ucuna takılı olan kulaklığımın içindeki mutlu mutlu türk müzikleri...Ortam hazır başlayabiliriz....

SEVGİLİ OKUYUCULARIMIZ;
-öncelikle herkesin ramazanı mübarek olsun tuttuğunuz oruçlar ve yaptığınız ibadetler kabul olsun..
-Bu kitap bizim ikinci kitabımız ama birincinin kurgusu biraz klasik oldu. .Bayadır düşündügümüz kitabımızı sizlerle buluşturmanın mutluluğuyla sevgiler...
İlk önce şöyle diyelim birgün belirleyelim ve o günlerde ne olursa olsun uzun veya kısa bir bölüm atalım arada birbirimize süprizler yapalım,birbirimize destek çıkalım
Oy ve yorum işine gelince onu sizin vicdanınıza bırakıyorum emeğimize ve duygumuza karşılık nasıl uygun görürseniz öyle olsun her bölüm oy ve yorum demeyeceğiz sizlere güvenip bu yola çıktık sizdende desteğinizi bizden eksik etmemenizi isteriz....

Vee herkese iyi geceler...
Herkese iyi sahurlar....
Sevgilerle
ELİF&GÜLNİHAL
Sevgili arkadaşlarımız nazlı buket ebru hediye ve tüm okuyucularımıza kocaman öpücükler....
buket2krtc
ebruylmz22
hediyenayman
nnazlikorkmazz
ElifYldz850

Kalbimin EsiriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin