The Cold Unique One (ON-GOING)

Chapter 37 : Another Chances

---

RUE ZONE'S POV

As the winds embracing my body, as the crickets and other insects singing in rythm, as the moon light reflecting the calm atmosphere envelop us.

"Tumakas na kayo!" Casper shouted and as if on cue, Curei's intense Yellow eyes were glanced at me and the next thing I knew. He's infront of me.

Sweats were freely dripping on his forehead through his nose down to his lips.

He's not the usual Dork that I used to know. He's definitely not that guy. He's Curei the werewolves...

"I'll kill you."

And the next thing I knew. Casper were trying his ass best just to get rid of Curei's hand that's on my bare stomach.

You dare Riddle...

---

NASH'S POV

When were younger, Zone were been into a lot. Lagi sya ang inaasahan hindi lang sa group of friends namin kundi pati na din sa pamilya nya, sa shera at lalong lalo na nung may napatay syang isang mortal na tao.

Hindi sinasadya yun ni Zone alam ko. Pero till this time, lagi nya pa ring sinisisi ang sarili nya kahit na hindi pa nya sakin sabihin iyun. Alam kong nahihirapan din sya.

"Zone... please woke up." It's been 2 days. 2 days na since nung nawalan ng malay si Zone.

Malala ang natamo nya sa ginawa ni Curei. Sino ba namang hindi! Ang tindi kaya ng ginawa ni Curei.

Katahimikan ang bumalot saming apat. Si Casper.... ibang iba ang Casper na nakikita ko ngayon sa Casper na kilala ko. Wala yung teddy bear na lagi nyang dala na sa pag kakatanda ko. Bigay pa sa kanya ng kuya nyang nawala nalang basta basta, Si Curei Kim...

Lalong lalo na si Curei... madilaw na mata, malakas na presensya ang bumabalot sa kanya at ang tingin nyang ibang iba talaga sa dati.

"I'll kill you."

And that's the cue na napakilos kaming dalawa ni Casper dahil sa ginagawa ni Curei.

He punches Zone's stomach so hard na halos lumampas na sa katawan ni Zone ang kamay nya. Kitang kita ko kung paano dukutin ni Curei ang lamang loob ni Zone pero mahahalata mo din naman oras na mapatingin ka sa mga mata nya ang pag pipigil.

Wala na kong sinayang na oras at binuhos ko ang lakas ko para lang mapalayo si Curei sa kanya.

Casper let us escape at sya na ang pumigil kay Curei... sa kadugo nya.

Hindi ko pa alam kung ano ng nangyari sa party. 2 days na kong walang balita kila papa. Sana nga ayos lang sila pero kahit na anong isipin ko. Alam kong may hindi magandang nangyari. Dahil kung ayos lang sila malamang na hinanap na nila kami. Malamang na nandito na sina Zion and Zoey or Tito Zero and tita Ran to save us. Pero wala.... alam kong naramdaman ng mga Woodsen's ang sakit na naramdaman ni Zone when Curei hurt her. Pero wala pa rin sila. Sana ok lang sila. Sana....

"Hmmm." Natigilan naman ako sa pag iisip when I heard Zone moaned.

Agad kong hinawakan ang kamay nya and look directly into her eyes that slowly, carefully opening.

"Zone!!" I shouted in excitement and hugged her.

I was crying into her shoulders when I felt her hands softly patting my back.

"Can't breath." Agad akong napahiwalay sa kanya.

"Hehe sorry." Napakamot ako sa ulo ko at napatingin sa kanya. Nakatitig lang din naman sya sakin at maya maya pa lumapit ang mga kamay nya sa mukha ko and slowly and gently she's wiping out of my faces the tears I bursed cause of happines.

"Such a gay Wilsmith." I chuckled but then I let her continued what she's doing. It makes me feel comportable.

"I thought your gonna leave me." She pinched my cheeks.

"Stupid. Offcourse not." Nag titigan lang kami and in some reasons that I don't know. May luha nanamang tumulo sa mata ko. Hindi ko mapigilan kundi ang umiyak. Zone 'tsk' and grab me for a hugged. A tight one.

"I won't.. masamang damo nga ako diba?" I smiled upon hearing her pilipino accent. Hindi sya sanay mag tagalog at mahahalata mo talaga yun once na mag salita na sya. Sanay sya pero pag mag sasalita na, nahihirapam na sya.

"Feeling better?" She asked few minutes after. Humiwalay naman na ko sa yakap and wiped out my tears.

"Yeah, you should speak more tagalog instead." She chuckled and gently punch me on my shoulders.

"Damn you! Pinag tatawanan mo lang ako eh!" Again, I laugh upon hearing her accent. "Ok! I'm done with this!" Tatayo na sana sya pero natigilan din sya agad at napaupo. Natigilan naman na ko sa pag tawa at agad na inalalayan syang humiga. Hindi pa nag hihilom ang sugat nya at kitang kita pa rin sa benda na nakapaikot sa bewang nya ang dugo. Buti nalang talaga may hotel dito sa boarder ng Venator at dito ko na muna inalagaan si Zone.

Hindi kami maaring umuwi basta basta dahil baka nag-aabang dun ang mga werewolves. It's better kung dito ko na muna sya aalagaan at hintayin ng gumaling ang mga sugat nya.

"Hindi mo pa kaya so take some rest. Mag pagaling ka na muna." Mag sasalita pa sana sya pero inunahan ko na. "Zone you need to rest. Madaming nag hihintay sayo. Madaming problema pa tayong haharapin kaya mag palakas ka. Lalo na at si Curei.... alam mo na."

Sa sinabi kong yun. Wala syang nagawa kundi ang tumango ng dahan dahan at nahiga na. Tumalikod sya sakin at alam kong hindi yan matutulog. Mag iisip nanaman yan ng walang katapusan.

I know you better than anyone else, Zone... I know you.

---

To be comtinued....