Δυο κοριτσια τελείως διαφορετικα μεταξυ τους.... Αγγελικη και Βιολετα που θα γίνουν κολλητές φίλες απ'την πρώτη μέρα του σχολείου.
Άρης και Jason δύο αγόρια με κρυμμενα μυστικα που θα περιπλέξουν περισσότερο την κατάσταση.
Μια φαινομενική σχεση μίσ...
Hello again!!!....Λοιπόν, πως σας φάνηκε το πρώτο chapter ?? Ελπίζω να σας άρεσε!.... Τώρα όπως είπα στο πρόλογο του βιβλίο η πρωταγωνίστριες μου είναι δύο και για αυτό θα έχουν και η δύο POV και η ιστορία θα εξελίσσεται και από της δύο μεριες γι' αυτό και δεν θα μπορέσετε να κάνετε skip σε καμία από της δύο.....sorry -------------------------- Pov. Βιολετας
Flashback Καθώς το αεροπλάνο προσγειωνοταν στο αεροδρομιο της Αθηνας τα συναισθηματα μου ηταν αναμεικτα. Από την μια ήθελα να ξεφύγω από όλα αυτά που με κυνηγούσαν στο Λονδίνο. Αλλά από την άλλη εκεί ειχα μεγαλωσει και είχα δημιουργήσει όλες μου τις αναμνήσεις και τις καλές και τις άσχημες. Και τωρα εδω στην Ελλάδα δεν γνώριζα κανέναν εκτός από τον αδερφό μου.... Μόλις το αεροπλάνο προσγειώθηκε κοίταξα έξω από το παράθυρο στην Ελλάδα ο καιρός δεν μπορούσε να συγκριθεί με του Λονδίνου . Ο καιρός στην Ελλάδα σε έκανε χαρούμενο με όλο αυτόν τον ήλιο που έλαμπε σου ζεστάνει την καρδιά , ενώ στο Λονδίνο ο καιρός σε έκανε μουντό χωρίς να θες να βγεις από το σπίτι και εγώ τότε δεν ήμουν άτομο που ήθελε να μείνει μέσα σπίτι. Γιατί εκείνος ήταν εκεί και ήθελα να βγαινω , να πηγαινω ατέλειωτες βόλτες μαζί του.
Τέλος Flashback
Και συνεχίσαμε να προχωράμε προς την τάξη μας. Όταν φτάσαμε στην τάξη, η Αγγελική άνοιξε την πόρτα, και όπως την άνοιξε την ξαναεκλεισε . Γύρισε με γουρλωμένα μάτια σε εμένα και μου λεει "Χαος!"
Χάος!? τι θα μπορούσε να εννοεί με αυτο? Η αληθεια ητανε οτι σε όλον τον διάδρομο ακουγόταν φασαρία και από ότι φαίνεται προέρχονται από την τάξη μας.
Μα καλά ποιος θα μποροσουσε να κάνει τόσο φασαρία?...
Η Αγγελική στην αρχή φαινόταν σοκαρισμένη αλλά τώρα θα μπορούσα να πω πως μου φαινόταν προβληματισμενη και λίγο ενοχλημένη. Τι θα μπορούσε να είναι μέσα στη τάξη που θα την έκανε έτσι?
"Αγγελική είσαι καλά?? Τι συνεβη?"
Τη ρώτησα απορημένη . Αυτή πηρε μια βαθιά ανάσα και μου είπε
"Φοβάμαι ότι αυτή η χρονιά δεν θα περάσει γρήγορα και από ότι φαίνεται ούτε ηρεμα" Νομίζω ότι κατάλαβα τι συμβαίνει εδώ. Άνοιξα την πόρτα και με αυτό που αντίκρισα συμφωνήσα με την Αγγελική απολύτως. Είχε δίκαιο αυτή η χρονιά δεν θα ήταν καθόλου ήρεμη....
Το πρώτο πράγμα που είδαμε με την Αγγελική ήτανε ότι όλη η τάξη μας απαρτίζονται από αγόρια , τα οποία είχαν χωριστεί σε ομαδες .Η μια ομάδα ασχολούνταν με video games στα κινητά τους και ούρλιαζαν ο ένας στον άλλο για το ποιος θα βγει πρώτος . Μετά παρατήρησα μια αλλη ομάδα που μου φαίνονταν ότι μάλλον αυτοί θα ήταν οι 'καλοι' μαθητές της τάξης . Τέλος είδα στο πίσω μέρος της τάξης μια παρέα από αγόρια που μου κινησε το εδιαφερον. Κάνεις στην τάξη δεν τολμαγε να τους κοιτάξει ποσο μάλλον να τους μιλήσει . Κατάλαβα, αυτοί πρέπει να ήταν οι 'αρχηγοι' της ταξης.
Βεβαια... γίνεται να υπάρχει τάξη χωρίς τους περίεργους , τους σπασικλες , τα ευθημα άτομα (οπως η Αγγελικη), τους υποτιθέμενους αρχηγούς και αυτούς που προσπαθούν να μην τραβηξουν το ενδιαφέρον κανενός...οχι?!
Κοίταξα την Αγγελική, ήταν πολύ όμορφη σε συγκριση με εμένα τωρα... Οχι ότι ειναι κάτι το οποίο επιζητούσα, καθε άλλο,αυτο απεφευγα . Η Αγγελική μου θυμίζει πολύ εκείνα τα κορίτσια στις ταινίες που το μονο που κάνουν είναι να φοράνε ένα lip gloss, οτιδήποτε βρουν στην ντουλάπα και να είναι υπεροχες. Σε αυτό βέβαια βοηθούσε και το ότι είχε μακριά καστανοξανθα μαλλια και μεγάλα μελι μάτια. Είχε το κατάλληλο ύψος για κορίτσι σε αυτή την ηλικία και όλα αυτά τα έδενε η χαρουμενη και ευθημη προσωπικότητα της, κάτι το οποίο κατάλαβα ακομα και από το λίγο που συζήτησα μαζί της. Κατάλαβα ότι ήταν ένα δυναμικό και ζεστό άτομο ικανό να κάνει παρέα με τον οποιοδήποτε.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μου θύμιζε εμένα παλιά. .. πολύ παλιά.
Και ενώ εγώ είχα χαθεί στις σκέψεις μου δεν παρατήρησα ότι όλη η τάξη είχε γυρίσει και μας κοίταγε... Ο! Ναι! πάνε τα σχέδια μου για μια ήσυχη χρονιά στο σχολείο.
Κοιταχτήκαμε με την Αγγελική και καταλάβαμε ότι σκεφτήκαμε το ίδιο πράγμα εμεις ήμασταν τα ΜΟΝΑ κορίτσια στην τάξη . Όχι Όχι Όχι μα καλά τι έχω κάνει και πρέπει να περάσω αυτό το μαρτύριο???
Και όσο εγώ κλαιγομουνα,για την μελλοντική χρονιά μου στο σχολειο, τα αγόρια συνέχιζαν να μας κοιτάνε λες και ήμασταν από άλλο πλανητη. "Μα καλά για εξωγήινους μας περνάνε ?" Ακούω την Αγγελική να λέει χαμηλόφωνα . Και δεν μπορώ να συγκρατήσω το γέλιο μου. Το μόνο κενό θρανίο ήταν ένα δίπλα στο παράθυρο προς το τέλος. Κατσαμε στις θεσεις μας, εγώ έκατσα από την μέσα μεριά και η Αγγελικη απ'την έξω. Οπως κοιταξα προς το μέρος της Αγγελικής παρατήρησα το αγόρι που καθόταν απέναντι μάς να παρατηρεί την Αγελικη με ένα περίεργο βλέμμα. Όμως δεν μπορούσα να πω τίποτα γιατί όλη η τάξη μας κοίταγε με ένα περίεργο βλέμμα...
------------------- Ελπίζω να σας άρεσε Κάντε like και αφήστε σχολια για να με βοηθήσετε στην ιστορία μου..... XOXO love kisses❤
