Το Μέρος που σε Γνώρισα

Chapter 7: 'Ο αγώνας pt2'

Hey guys ! New chapter woohoo! Ελπίζω να σας αρέσει . Σε αυτό το παρτ γίνονται ενδιαφέροντα γεγονότα ! Btw απο πανω υπάρχει φωτογραφία του Άρη ! Enjoy !❤

Pov Αγγελικής

Και ενώ η Βιολετα με τον Άρη πήγαν να πάρουν τα πράγματα την ίδια στιγμή τα διδυμα με τον Τολη αποφάσισαν να πανε να μιλήσουν με κάτι φίλους τους απ'την ομάδα. Και τώρα έχω κολλήσει μόνη μου εδώ με τον Jason...Μα τι τύχει και αυτή..!?!
Καθησαμε λίγη ωρα χωρίς να μιλάμε καθώς ο Jason το μόνο που έκανε ηταν να κοιτάει και να κάνει νοήματα με τις cheerleaders τις αντίπαλης ομάδας .

"Αχ σε παρακαλώ..." λέω γυρνοντας τα μάτια
Εκείνος εκείνη τι στιγμή γυρνάει και με κοιτάει Με απορημένο βλέμμα .
"Μπορείς να σταματήσεις να το κάνεις αυτό δεν καταλαβαίνεις πως φαίνεσαι γελοιος !?!" Του λεω
"Απλά ζηλεύεις που δεν φαιρομαι σε εσενα ετσι" λέει με απίστευτη ηρεμία και πιάνω τον εαυτό μου να κοκκινίζει στο άκουσμα αυτού που μόλις είπε. Μα καλά τι ήταν αυτό ?...
"Ναι βέβαια γιατί αυτό που ήθελα πάντα στη ζωή μου ήταν ένας λιγουρης καγκουρας σαν εσένα! " Του λέω φωνάζοντας ίσως λίγο παραπάνω απο τι έπρεπε . Δεν ξέρω γιατί..? Όμως απο τι φαινετα ούτε στο Jason του άρεσε αυτό καθώς σηκώθηκε όρθιος γεμάτος νεύρα.
"Μόνο στα όνειρά σου κάποιος σαν εμένα θα τα εμπλεκε με μια τόσο φθηνή γκόμενά όπως Εσύ . Κοίταξε γύρω σου μπορώ να έχω όποια θέλω γιατι να διαλέξω εσένα!?!" Καθώς μου τα λέει αυτά πλησιάζει όλο και πιο πολύ προς το μερος μου, εγώ όμως δεν κουνιεμαι Απ το σημείο αυτο, δεν προκειτε να δείξω αδυναμία. Και να τώρα βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής και έχω τόσα νεύρα που θα μπορούσα άνετα να του ορμησω...Εκείνη τη στιγμή όμως διέκοψαν οι φωνές της Βιολετας. Γύρισα το βλέμμα μου προς το γήπεδο και είδα τον Νίκο και τον Άρη να κρατάνε ο καθένας από ένα χέρι τι Βιολετα και να κοντεύουν να την σκίσουν. Έπρεπε Ν κάνω κάτι για να την βοηθήσω...Γυρίζω το βλέμμα μου προς τον Jason του Ρίχνω ένα τελευταίο βλέμμα μίσους και κατευθύνομαι προς την Βιολετα

"ΧΕΥ !" Φωνάζω κάνοντας τν Νίκο και τον Άρη να πεταχτούν αφήνοντας επιτέλους απ'τα χέρια τους την Βιολετα.
"Χευ Βιολετα" λέω απαληνοντας τώρα τι φωνή μου."Σε έψαχνα παντού, εμ θέλω να παω τουαλέτα έλα. .."
"Και θέλεις παρέα για αυτό ?" Ακούω τον Νίκο να μου λέει.
"Ναι υπάρχει πρόβλημα ?" Λέω με απολυτη ηρεμία στη φωνή μου.Και αφού δεν παίρνω καμία απάντηση παίρνω την Βιολετα Απ το χέρι και προχωράμε .

"Αχ φιλενάδα με έσωσες σε ευχαριστώ. Αυτοί οι δύο παραλίγο να με σκίσουν."
"No prob "
" Αμ τι έγινε όμως με εσένα είδα ότι και εσύ δεν εισουν σε λιγότερο άσχημη θέση αφού σε είδα να μαλώνεις με τον Jason "
"Αχχ μην μου το θυμίζεις. Αυτό το παιδί είναι απίστευτο ! Κάνει τα πάντα για να με νευριασει και το καταφέρνει δεν καταλαινω τι προσπαθεί να αποδείξει "
"Απλά μην του δίνεις σημασία και θα σταματήσει. όσο του δίνεις τι σημασία που θέλει τόσο εκείνος θα συνεχίζει...Εκτός και αν δεν σε πειράζει αυτή η κατάσταση ¿?" Μου απαντάει η Βιολετα και μένω σοκαρισμένη απ'την ερώτηση της
"What !?! Τι εννοείς ?"
"Θέλω να πω πως αν σε ενοχλούσε τόσο πολύ δεν θα του έδινες σημασία...και να σκεφτομουν Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο εδώ..." Να συμβαίνει κάτι άλλο μα τι στο καλό ήθελε να πει η Βιολετα !?!
"Σαν τι δηλαδή...? Έλα τώρα Βιολετα μην λες βλακιες !"
"Οκ ότι πεις...Μισοο εσύ δεν ήθελες να πας τουαλέτα ?"
"Νοpe το είπα απλά για να σε πάρω απ'τα αγόρια " Τις λέω με ένα πονηρό χαμόγελο στα χειλη
"Χαχα αα είσαι απιθανη Αγγελικη" Μου λέει η Βιολετα
"Το ξερω" της απανταω και μου δίνει μια μεγάλη αγκαλιά . Wow αυτό δεν συνέβαινε πολύ συχνά. Η Βιολετα εινα γενικά κλειστός χαρακτήρας και δεν εκφράζει συναισθήματα γι'αυτό και όποτε το κάνει το εκτιμώ πολύ γι'αυτό και ανταπεδωσα Μ μια ακόμα μεγαλύτερη
"....εμμ Αγγελική? "
"Ναι?"
"ΘΑ ΜΕ ΣΚΆΣΕΙΣ !!!"
"Ουπς συγνωμη " Τις λέω και την ελευθερωνω
'Μάλλον παρασύρθηκα λιγο" απανταω
"Και μετά με Ρωτάς γιατί δεν το κάνω αυτό πιο συχνά...well νομίζω πήρες την απάντηση σου."
"Χαχαχα" γελάσαμε και οι δύο σε αυτό