Το Μέρος που σε Γνώρισα

Chapter 3 : Τα διδυμα...

POV. Αγγελικής

Εγώ καθόμουν απ'την έξω μεριά και η Βιολετα απ'την μέσα διότι μου το ζήτησε η ιδια. Το θρανίο μας ήταν σε μια καλή θέση καθώς μπορούσαμε να παρατηρούμε όλοι την τάξη αλλά μπορούσαμε και να χαζεύουμε απ'τον παράθυρο.
Κάποια στιγμή με την άκρη του ματιού μου παρατήρησα τον απέναντι μου να με κοιτάει με ενα περίεργο βλέμμα, όμως δεν έδωσα σημασία αφού όλη η τάξη μας κοίταγε κάπως περίεργα. Πραγματικά χαίρομαι πολυ που έχω δίπλα μου την Βιολετα . Δεν ξέρω πως θα επιβιωνα εδώ μέσα χωρίς αυτήν.
Καθώς κοιταγα γύρω μου παρατηρισα πως ημασταν περικυκλωμενες από την παρέα των αρχηγών της ταξης...Ο οουυυ!
Εκείνη τι στιγμή ανοίγει η πόρτα με δύναμη και μπαίνουν μέσα δυο αγόρια.

"What's up guys !!! Πως εισται ρε !?! "

Ρωτησε ο ενας από τους δύο .
Εβλεπα να πλησιάζουν την μεριά των αρχηγών...
Oh god...
Έδωσα ένα βλέμμα στην Βιολετα η οποία και μου το ανταπέδωσε...

Εκείνη τι στιγμή παρατήρησαν εμένα και την Βιολετα και μάλλον συνειδητοποίησαν ότι υπάρχουν και κορίτσια μες στην τάξη.
Ένας απ'αυτούς ήρθε και έκατσε πάνω στο θρανίο μας.
"Γεια σας όμορφες !"

Η Βιολετα τον κοίταξε απλά με ένα απαξιωτικό βλέμμα. Εμενα από την άλλη μου άρεσε το παιχνίδι του γι'αυτό αποφάσισα να το συνεχίσω ! Και ετσι του απάντησα..
"Γεια σου ομορφε! " Του ειπα με ένα μεγάλο χαμόγελο και εκείνος το ανταπέδωσε .
"Τι εγώ δεν έχει 'ομορφος' ?! Δεν έχει 'γεια' !?
Μου είπε το άλλο αγόρι !
"Μα και βέβαια..! Γεια σου και σένα ομορφε !!"
Του απαντάω με ένα παιχνιδιάρικο βλέμμα .

Καθώς τους παρατηρούσα συνειδητοποίησα πως μοιάζανε πολύ αλλά διέφεραν και ολας. Ο πρώτος ήταν καστανοξανθος με καστανοπρασινα μάτια και λίγο πιο ψηλός απ'τον άλλον ο οποίος ήταν μελαχρινός με επίσης καστανοπρασινα μάτια.
"Ο αδερφός μου απλά ζηλεύει ."
"Γιατί να σε ζηλεύω ρε Φιλιππε !? "
Ειπε στο παιδί που καθόταν πάνω στο θρανίο μας. "Γιατί είμαι πιο ομορφος και όλες οι κοπέλες με θέλουν!" Τελειωνοντας την πρόταση του γύρισε σε εμένα και μου συστήθηκε. "Εγώ είμαι ο Φίλιππος και από εδώ ο δίδυμος αδελφός μου ο Πέτρος" ειπε διχνοντας το αγορι που ηταν διπλα του . " Θα είμαστε και γείτονες από εδώ και πέρα όπως φαινεται" ειπε. "Τι εννοείς? " τον ρώτησα "Μα εγώ και ο Φίλιππος καθόμαστε από πίσω σας " είπε το άλλο αγόρι χαμογελοντας. Του ανταπεδωσα το χαμόγελο λίγο μηχανικά και τοτε παρατήρησα την Βιολετα που προσπαθούσε να ηρεμήσει . Μάλλον της επεσε βαρύ το γεγονός ότι περιτριγυριζομαστε από τόσο 'ενοχλητικό' κόσμο. Εκείνη τι στιγμή ο Φίλιππος σηκώθηκε από το θρανίο μας και πηγε στο μπροστινό θρανιο και άρχισε να μιλάει με τα αγόρια που καθόντουσαν εκεί. Και τα δύο αγόρια μπροστα φαινόντουσαν πολύ ηρεμα και καλοπροαίρετα, αυτή τουλάχιστον την εντυπώσει μου εδειναν. Ενώ ο Φίλιππος και ο Πέτρος χαχανιζαν με τα άλλα αγόρια μπροστά μας και μίλαγαν για κάποιον αγώνα μπάσκετ παρατήρησα την Βιολετα να κοιτάει το διπλανό μας θρανίο και κοίταξα και εγώ προς εκείνη την κατεύθυνση. Στο απέναντι θρανιο περα απ'το αγορι που με κοίταγε περίεργα πριν, καθόταν και ένα άλλο αγόρι που ηταν εξίσου όμορφο .
Ήταν ψηλός με καστανα μαλλια και πολυ ωραίο στυλακι.