Το Μέρος που σε Γνώρισα

Chapter 11: Επιτέλους μαζί <3

Wow σίγουρα δεν το περιμένατε αυτό απ'την Βιολετα ετσι 😉 Για να δούμε όμως και τι γνώμη έχει και η Αγγελική για αυτό ! Και τι θα γίνει με τον Jason ? Read to find out !💋❤💋❤
------------------

Pov Αγγελικής

Wow το χθεσινό βράδυ ηταν...Λοιπόν πως να το πω...Αξέχαστο
Εγώ, ο Jason , εμείς...!? Εμείς ήμασταν...μαζί !? Ούτε στον εαυτό μου δεν μπορώ να το παραδεχτώ. Η αλήθεια είναι πως ούτε εγώ δεν το πιστεύω ! Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά αλλά ένα είναι σίγουρο...Είμαι πολύ ευτυχισμένη .

Αποτι φαίνεται όμως δεν ειμαι η μόνη που πέρασε ένα "ενδιαφερον" βράδυ. Αποτι προλαβε να μου πει η Βιολετα έγιναν πολλά πράγματα στο πάρτυ και από ότι κρίνω απ το σπίτι των διδύμων το πρωι . Και να τώρα είμαι έξω απ το σπίτι της και δεν θα μπορούσα να είμαι
1: πιο ανυπόμονη για να τις πω τα νέα μου
2: πιο περίεργη για το τι αυτή έχει να μου πει

'Νοκ - νοκ'

Μια θυμωμενη-κουρασμενη-μπερδεμένη Βιολετα ανοίγει την πόρτα .
"Βιολετα !?"
Πριν προλάβω Ν πω το οτιδήποτε Μ τραβάει απ το χέρι μέσα και μου δίνει μια αγκαλιά.
"Μην το ξανα κανεις πότε αυτό ! Αχχ Αγγελική ξέρεις ποσο ανησύχησα ? Μα που στο καλό εξαφανιστηκες τέλος παντων τι έγινε στο πάρτυ !!?"
Μου λέει φωναζοντας καθώς τελειώνει την αγκαλιά μας και με κοίταγε στα μάτια .
"Β χίλια συγνωμη πραγματικά δεν ήθελα να γίνουν έτσι Τα πράγματα αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ήταν κάτι που μπορούσα να αποφύγω ! Το ξέρω ότι δεν έπρεπε να σε αφήσω και ότι είχαμε συμφωνήσει να κοιμηθούμε σπίτι μου αλλά τα πράγματα έγιναν κάπως περίεργα. Συγνωμη ! Αλήθεια όμως μπορείς να μου εξηγήσεις πως γινεται ενώ φοραγες φόρεμα να σε βρω να φοράς μια μπλούζα που να λέει Πέτρος the best και ένα άσπρο σορτσάκι με ροζ καραβάκια ? "
Μιλάω συνεχόμενα χωρίς Ν πάρω ανάσα δίχως Ν καταλάβω ότι δεν έχω αφήσει την Βιολετα να πει κουβέντα.
"Μεγαλη ιστορία θα στη πω σε λίγο...Αλλά πρώτα θα μου πεις τι έγινε με εσένα και τον Jason χθες το βραδυ" Μου λέει κοιτοντας με ενα βλέμμα περιεργιας .
"Ωραία λοιπόν ακου..."

Flashback

O Jason με φιλάει !! O freaking Jason με φιλάει !!!

Το φιλί μας ήταν τόσο ωραίο. Τόσο γλυκό και όμως ικανό να μου ξυπνήσει συναισθήματα που δεν ήξερα καν ότι είχα. Δυστυχώς όμως όπως όλα τα καλά τελείωσε γρηγορα.

Τα χείλια μας χωρίστηκαν αλλα Όχι και τα πρόσωπα μας. Ο Jason είχε κολλημένο το κούτελο του στο δικό μου και κράταγε το πρόσωπο μου μες στα χέρια του. Ευχόμουν αυτή η στιγμή να μην τελείωνε πότε. Τότε όμως ήταν που συνειδητοποίησα ότι βρίσκομαι έξω, βραδυ , Ιανουάριο μήνα φορώντας μόνο ένα μαύρο κοντό φόρεμα.