Üvey Abim

- 4 -

Multimedya ; mert

Bende isterdim şanslı olmayı, ama istesemde olmazdı zaten. Ben şanssızdım her zaman. Ailemle ben de vakit geçirmek isterdim. Alışverişe gitmek, yemek yemek isterdim. Annemle kavga etmemizi bile özlemiştim. Bazı çocuklar çok şanslıdır mesela. Prenses doğarlar, ailesi her daim yanındalardır. Ne isterlerse yaparlardır. Şimdi düşündüm işte, güçlü olmak daha iyi. Üzülerek bir şey yapamazdım. Sonuçt, beni teselli edecek kişi yoktu.

Demirin kardeşi, onun bana benzemesi hoşuma gitmişti aslında. Beni ona benzediği için almışlardı ama. Ona benzemesem yetimahneye gidecektim işte.

"Uyanıyor musun artık? Yoksa ben yine üstüne su mu dökmeliyim?" Bu ses...

Yinemi?!

"Of demir ben kalkmıyorum tamam mı? Ayrıca sizin orda kapı yok muydu da böyle içeri izinsiz giriyorsun? Hayır yani, ya ben üstümü değiştirirken girsen? O zamanne halt ediceksin ki? Anlamıyorum yani. Bne seni anlamıyorum. Gerçi beni çıplak görsen, adamlık görevini yapmayıp, bakmaya devam edersin. Ben senin sapılığını ta gözlerinden anladım demir. Sen ne kadar sapıksın ya?" Derin bir nefes aldım ve kafamı yorgana tekrar gömdüm.

"Güneş, ben sapık mıyım cidden ya? Ne şeyim olsu sana be. Ben sana bakmam merak etme." Dediğinde darılmıştım.

Bana bakmaması... bilmiyorum ama üzülmüştüm.

"Git burdan!" Dedim.

"Kalkana kadar burda oturucam ve gitmicem." Dedi. Ona baktığımda beyaz koltuğa kurulmuştu bile.

"Çıkar mısın?" Sordum nazikçe.

Ve şu cevabı aldım,

"Hayır."

Yataktan kalkarak karşısına geçtim. "Ya çıkarsın ya da ben seni çıkartırım." Dedim.

"Pijaman çok güzelmiş. Seni her zaman böyle görmeyi isterdim." Kahretsin!

Benim üstümde şu an sıfır kol ve bacaklarımı ful gösteren şort vardı.

"Boşuna demiyorum sapık diye! Çık odadan! Üstümü giyinicem." Dedim resmen çıldırarak.

"Tamam, tamam. Çıkıyorum." Dedi ellerini kaldırarak ve yavaşça odadan çıktı. Derin bir nefes alıp hemen banyoya girdim. Banyo yapmalıydım. Saçlarım yağlanmıştı.

Suyu ılığa aldım. Ve vücudumdan akmasına izin verdim.

-

Bornozumu giydikten sonra banyodan çıktım. Saçlarımı havluyla kurutuyordum o sırada.

Dolaba göz ucuyla baktığımda yine demiri gördüm!

"Demir ben sana çık odadan demiştim! Sapık!" Diye bağırdım.

"Şş, sus bi ya. Annemler duycak."

"Duysunlar da nasıl bir oğulları var görsünler. Çık odadan, yoksa taciz ediyolar diye bağırırım." Dedim.

"Öyle dersen ben de taciz etmek zorunda kalırım." Dediğinde sinirlendim.

"Demir çık odadan! Üstümü giyinicem." Dedim.

Beyaz koltuğa tekrar yayılarak beni izlemeye başladı.

"Fena sayılmassın."

Yanına gidip vurmaya başladım.

"Ya tamam dur! Tamam." Dedi gülerek kollarıyla benden kurtulmaya çalışırken.

"Ya sen de beni istiyorsun ama söyleyemiyorsun. Hazır böyleyken.."