Señorita

Chapter 2

"GLENDON, tumawag nga pala ang ninong mo. Yung mga bodyguards na ini-assign mo para magbantay kay Georgina tinakasan na naman ng batang yun. Kaya ang ninong mo hayun at namomroblema para sa kaligtasan ng anak niya."

"Na naman?! That woman!" He gritted his teeth as he pulled the chair out to sit down. "Pupunta ako kay ninong ngayon, ako ang puputol sa sungay ng babaeng yun."

"Easy insan!" Tatawa-tawang wika ng pinsan niya. And some of them grinning ear to ear.

Pinukol niya ang mga ito ng masamang tingin, napatingin siya sa ina na may makahulugang titig sa kanya.

"What, 'Ma?"

His mother just gave him a mischievous smile before turning back.

"Good luck, kiddo." Pakantang saad ng ina na ikina-iling niya.

Muli niyang itinuon ang atensyon sa harap ng pagakain pero nawala na ang gana niyang kumain matapos marinig ang balita mula sa ina. Pinabantayan muna niya si Georgina sa ibang tauhan dahil marami siyang importanting gagawin sa pagpapatayo ng building.

He clinched his fist tightly under the table. Remembering the stubborn heiress of Hda. Veronica. Georgina Angela Mariano Anderson.

Tumayo siya, hindi pinansin ang tawanan ng mga pinsan, pinuntahan ang ina sa hardin kung saan naroon ang aliwan nito. Ang mga orchids at iba't-ibang uri ng mga bulaklak na kung saan-saan pang panig ng lugar kinuha ng ina.

"'Ma, I have to go."

"O, tapos ka nang kumain? Ang bilis mo naman."

"Hindi na ako kakain. Pupunta ako kina ninong ngayon, he even called me. Pakisabi na lang kay lolo."

"O, sya sige, mag-ingat ka sa pagmamaneho."

He quickly kiss his mom and walk straight to his land cruiser. Mabilis niyang pinaharorot ang kotse hanggang sa maabot na nang tanaw ang mansyon ng mga Anderson.

"GEORGINA..." napatigil sa pagsubo si George nang marinig ang buong-buong boses ng ama. "Ano itong narinig ko na tinakasan mo na naman ang mga bodyguards mo?"

She frowned. She hated her dogs. That's what she called them- meaning her bodyguards. Whenever she goes they were there, watching her moves which is she hated the most.

She looked at her mother. Who was busy helping her younger sister to eat. Kibit balikat lamang ang ibinigay sa kanya ng ina.

Strickness obviously heard from her father's voice. She continued eating, pretend as if she didn't heard anything from him.

"I called one of my trusted person. Paparating na iyon."

Doon lamang umangat ang tingin niya sa ama.

"Who?" She asked nonchalantly.

"You'll find out when he gets here." Her father answered while pulling out the chair.

"At ano naman ang gagawin niya rito?"

"He will be-"

"Ninong, I'm sorry I'm late."

Bumilis ang tibok ng puso ni Georgina pagkarinig ng baritonong tinig mula sa kanyang likuran. Pasimple siyang tumingin sa ama na kay lapad ng ngiti na nakapaskil sa labi pagkakita sa kung sino mang bisita kuno.

"Its okay, hijo. You're just on time. Halika rito at sabayan mo kaming mag-almusal." Wika ng ama.

"Umupo ka diyan, iho sa katabing upuan ni Georgina." Dagdag naman ng ina.