The Badboy's Green. [JaDine]

T W E L V E

I don't want to disappoint anyone. Please remember that.

TWELVE

His Plans.

True enough. We ended up at his unit. His unit was nice, the design was so nice I loved it the moment I saw it. What more now, na dito ako titira for the meantime.

"I'll just visit you from time to time maybe, ako narin maghahatid sa iyo sa school. We just need to be extra careful with Gian." sabi nya. Tumango ako at ngumiti. "Oh, and by the way, Dad lend me his car. Gian doesn't know I'm using it so where both safe. Lalabas na lang siguro ako pag nagbell na."

Tumawa ako sa naisip nya. "Hindi ka ba mahihirapan?" tanong ko. Umiling ito.

"It's nothing, if it's for you." matamang sabing nya. Hindi ako nakasalita. I bit my lower lip and continued roaming aroung the unit. Maayos ang lahat ng gamit at masasabing hindi ito ganoon kagamit. More on like naging display lamang ang mga iyon.

Makalipas ang ilang oras, hinatid ako ni James sa restaurant na kakainan namin ni Mama. Alam ko kasing magagalit si Mama sa akin kung hindi pa ako uuwi, but after what happened, hindi ko ata kayang umuwi.

Kita ko na agad si Mama na nag-aantay sa loob. Kumuway ako sa sasakyan ni James bago tumulak papasok. Huminga ako nang malalim bago naglakad papalapit kay Mama.

"Ma..." sabi ko nang makalapit ako kay Mama. Tumingin ito sa akin at tumayo, niyakap ako nang mahigpit bago ako pinakawalan at ineksamina ang buong mukha't katawan ko.

"O-okay ka lang ba ako? W-wala ka bang sakit? Nakakakain ka ba nang tama roon?" tanong ni Mama. Ngumiti ako at umiling kay Mama.

"I'm perfectly fine, Ma. No need to worry." sagot ko kay Mama. Umupo kami at titig na titig ito sa akin. Napapangiwi ako dahil kinakabahan rin ako... what if I tell Mama about me and James, would she like him for me?

"Ma... Hindi po muna ako uuwi." tumitig sa akin si Mama. Bakas ang lungkot at gulat sa mukha nya. I immediately regretted the words I've spoken. But I can't though.

"H-hindi parin ba kayo ayos ng Kuya mo?" tanog ni Mama. Pilit akong ngumiti sa kanya. I reached out for her hands before asking my question.

"Ma, anong gagawin mo kung pinagtutulakan ako sa isang tao, isang taong hindi ko gusto, hindi ko kilalang lubusan, at isang anak ng kasosyo? Would you do something for me?" tanong ko. Mama looked at me intently.

"B-bakit anak?" tanong nya.

"What would you do, Ma?" tanong ko. Hindi ito kumibo, itinaas nitoa ng kamay nya at agad na nakuha ang atensyon ng mga waiter. I smiled bitterly to myself.

I didn't expect my own mother would even be this shocked. She even wanted to avoid the topic by insisting to have lunch first instead.

Natapos ang pagkain namin at muli akong nagseryoso. I badly want to know my mother's answer. Ayokong pagkumoara-parahin sila. Pero kung ganito rin naman ang ipapakita nila, I can't help but think of one mere fact that they're all just the same.

"Hindi ko alam, anak." sabi nya sa akin. Tumingin ako sa kanyang mata. Searching for the truth, and I found it. Pero parang winasak ni Mama ang mood ko nang dahil sa sinabi nya.

"Business arrangement isn't that bad, Nadilyn... you should try at least one, and see for yourself." matamang sabi ni Mama. "Some of your aunts and uncles met that way, and look at them now?"

I can't believe it.

"Actually, naisip nga ni Gian na ipakilala ka sa isang anak ng kasosyo. He consulted us about that, your Papa agreed to it. You're not getting any younger Nadilyn, kailangan mong sumubok kahit lumabas man lang kasama ang mga lalaking kakilala namin."