de grijze jager en percy jackson

Percy Op weg naar een hoop stenen.

Annabeth heeft een tijdje geleden gevraagd als ik mee wil naar een oud kasteel dat ze een paar jaar geleden ontdekt hebben. Het zou een heel oud kasteel zijn. Een kasteel waar veel verhalen rond zouden gaan. Ze was er zo enthousiast over. op zulke momenten kan je moeilijken zeggen. toch? dus had ik maar ja, gezegd. het kasteel was al een paar keer in het nieuws gekomen maar ik had er weinig aandacht aan gegeven. Dat kasteel of wat er van overblijft, is een paar kilometer van hier. Ze zei dat ze me ging opwachten. dus, daar sta ik dan. Met mijn rugzak en mijn koffer naast mijn stoel de laatste resten van mijn ontbijt aan het eten. Mijn moeder was al bezig om de tafel aftelruimen als de bel ging. Ik veerde recht en ging de deur opendoen. En daar stond ze even mooi als altijd. Haar haar in een staart gebonden een grote rugzak over haar schouder en een hele hoop boeken in haar handen over kastelen. 'Daar ben je, ik dacht dat je weg ging blijven.' zei ik. Ze lachte even. 'Sorry ik moest nog wat kopietjes gaan halen met info.' zei ze. 'kom binnen!' 'Nee, de bus wacht al op ons, en we zijn al zo laat.' 'ok dan, ik neem snel mijn koffers en dan ben ik daar.' Ik ging terug naar naar waar mijn koffers staan. 'Percy, wacht even. je zal toch wel je moeder gedacht zeggen?' Ik keek op en zag mam staan wachten op een knuffel. Ik stond recht en gaf mijn moeder een knuffel.'Doe je voorzichtig alstublieft?' 'Tuurlijk mam, altijd!' ik liet haar los nam mijn koffers en ging bij Annabeth gaan staan.'kom, laten we gaan.' zei ze en ze liep naar de trap. 'Hoe lang is het ook al weer rijden?' vroeg ik. 'Ongeveer een halve dag.' antwoordde ze. Ik had me al op zo iets voorbereid. Ik had een oude nintendo mee, wat kussens en een film. Al snel waren we bij de bus. We stapten in en bijna onmiddellijk starte te bus met rijden. 'Naam?' vroeg de chauffeur wat onbeleefd. 'Chase, Annabeth Chase.' Hij wierp een snelle blik op een lijst.'Stoel vijfenvijftig. We gingen dieper de bus in. Het werd al snel duidelijk dat de bus nogal vol zat. Uiteindelijk vonden we onze plaatsen. Ik ging zitten in de zetel en deed de leuning naar achter. 'Zo, wat is er eigenlijk zo bijzonder aa dat Kasteel?' Annabeth duidelijk verast door mijn vraag begon de geschiedenis les.'Wel, ten eerste is het een driehoekig kasteel. Een vorm dat niet veel voorkomt. Redmont was een van de grootste kastelen in het toen malige Araluen. Dat was een land dat geregeerd werd door de beroemde koning Duncan. Een gelieft koning toen. Op Redmont was baron Arald. Ook een gelieft persoon. Er waren in totaal vijftig kastelen in Araluen, maar er zijn er maar een paar van bekent. Het typische aan Araluen was dat ze een korps van Grijze jagers hadden, maar daar weten we niet veel van.' 'En wat gaan we daar allemaal doen op dat kasteel Redmont. We kunne toch moeilijk een rond tour doen aangezien er maar een paar muren van overblijven.' Dat had ik beter niet gezegd. Annabeth keek me nogal kwaad aan. 'Er zijn genoeg dingen te doen! Er zij vele verhalen rond Redmont en zijn grijze jagers!' met dat gezegde was ons gesprek afgelopen. Ik nam mijn nintendo uit en begon voor de rest van de tijd op Mario bross te spelen. Na heel wat werelden te hebben uit gespeeld en heel wat leventjes later tikte Annabeth op mijn arm. 'Percy, word wakker van dat spel! We zijn er!' En inderdaad, wat ik zag was een ruïne en veel borden met uitleg en wat aan de zijkant een oude herberg. 'Kijk, die tour wil ik doen! En Daar, ze wees naar de herberg die me al eerder was opgevallen, daar is ons hotel vaar vanavond, ze hebben een herberg na gebouwd zoals die er vroeger uitzag.' De bus stopte. Het was duwen voor buiten. Maar het is ons dan uiteindelijk gelukt. De zon was al aan het ondergaan, en de lichtjes verlichten de muren wat ooit een machtig kasteel geweest was. Als je er zo stond kon je begrijpen wat er zo bijzonder aan was. Als je wat in je hoofd bouwt dan was het inderdaad een indrukwekkend kasteel. 'Kom, laten we maar eerst naar de Herberg gaan, we kunnen morgen dan wel de tour doen.' Zei Annabeth. Ik moest je wel nageven dat ze ver gingen in het namaken van die herberg. De gelag kamer zag er echt uit zoals in de middeleeuwen, zelfs de man die aan de toog stond had ouderwetse kleren aan. We gingen naar de man aan de toog. Hij had typische leren kleren an met zo een klein hoedje op zijn hoofd. Het zag er eigenlijk wel enorm grappig uit. 'Hallo, ik had gereserveerd voor vanavond te slapen.' De man bekeek ons kritisch. 'En uw naam is?' vroeg de man. 'Annabeth Chase' hij keek snel op de lijst die naast een houten beker met bier stond. Hij draaide zich om en nam een sleutel van de haak en gaf die vervolgens aan Annabeth. 'Kamer twee' Zei hij. 'Dank je!' en samen gingen we naar boven. We sleurden elk onze bagage de trap op.'Ik mis toch een lift.' zei ik. 'Nou, volgens mij zijn er in de middeleeuwen geen liften, dus moeten we het zonder doen.' Antwoordd Annabeth. Onze kamer bleek niet zo groot te zijn. Een bank twee bedden en een kleiner salon, of daar lijkt het toch op. Naast de deur stond ook een kast. Ik liet mijn koffers op het bed neerploffen. Het was bekleed met schapen wol. 'Wel, ze nemen dit wel serieus.' zei ik. 'ah, we waren te verslaaft aan die technologie, we kunnen het best een weekje zonder.' ik deed mijn koffer open en begon mijn kleren in de kast te leggen. 'En waar is de badkamer?' Vroeg ik.'Ik zag buiten een ton water staan. Ik denk dat het daar wel zal zijn.' bij het idee dat ik me moest wassen bij een ton water gaf me kippenvel. Kom, we gaan wat eten bestellen en dan maar gaan slapen, het zal morgen een lange dag zijn.' zei Annabeth.