KANATLARIMDAKİ İBLİS

İKİNCİ BÖLÜM

   Annem dakikalardır tabağına bir çatal bile değdirmemiş öylece duvara bakıyordu ve Leo ile ben korkmaya başlıyorduk. Leo kulağıma:

"Anneni dürtsene. Korkmaya başladım," dedi. Başımı olumlu anlamda salladım fakat ben de korkuyordum. Onun koluna yavaşça dokundum ve bir anda korkuyla sıçradı. Leo ile ben de aynı anda korkuyla birbirimize sarıldık. Sonra ben Leo'yu ittim.

"Anne iyi misin?" dedim. Annem bana döndü. Gözlerine baktığımda mavi değillerdi. Hatta yemin ederim ki kırmızıydılar. Annem gözlerini kapattı ve ardından açtı. Bu sefer maviydiler. Neler oluyordu?

"İyiyim," dedi annem.

"Emin misin?" dedim korkarak. Birden ayağa kalktı ve yemin ederim ki Leo'nun olduğu yerden ayağıma sıcak bir ıslaklık geldi.

"Evet. Sadece bugün yapacağım toplantıyı düşünüyordum. Sizi korkuttuysam özür dilerim," dedi ve kol saatine baktıktan sonra ekledi:

"Geç kalıyorum. Görüşürüz tatlım," dedi beni alnımdan öperek ardından da koşarak üst kata çıktı. Leo'ya döndüm. Kıpkırmızı olmuştu.

"Şey... Acaba az önce korkudan altına yapmış olabilir misin?" dedim kahkaha atmamak için kendimi tutmaya çalışarak.

"Ne? Tabii ki hayır. Benim... Gitmem gerek," diyerek sandalyeden kalktı. Tam bir şey söyleyecektim ki söylememeye karar verdim çünkü poposu ıslaktı. Yani gerçekten yapmıştı. Leo kapıyı kapatıp çıktığında kahkahamı daha fazla tutamadım.

Onu tehdit edebileceğim bir konu çıkmıştı fakat şimdi onun yüzünden duş almak ve buralarını temizlemek zorundaydım. Etrafa lanetler savurarak bu kattaki misafir banyosuna girdim.

***

Giyinmek için odama girdiğimde her yer birbirine girmişti. Arkamı döndüğümde halüsinasyonum olan çocuk karşımdaydı.

"Burayı sen..." cümlemi bitirmeme izin vermedi.

"Evet. çünkü sen de bana ait bir şey var," dediğinde aklıma direk kalem geldi.

"Şuradaydı..." derken masama baktığımda kalem orada değildi. Masanın üzerindeki her şeyi yere attım ama yoktu.

"Belki de çok güvendiğin biri almıştır. Ne dersin?" dedi. Leo'dan mı bahsediyordu bu ya da annemden? Sinirle arkamı döndüğümde yoktu. Benim psikolajim bozuluyor olmalıydı. Tanrım neler oluyordu böyle?

***

Kıyafetlerimi giydikten sonra odamı da toplamıştım. Şimdi sıra Leo'nun yaptığını temizlemekteydi. Aşağı indiğimde masanın toplanmış olduğunu gördüm. Kim yapmıştı bunu?

"Leo? Anne?" dedim ama ses yoktu. Arkamda hissettiğim nefes ile hızla arkamı döndüm. Yine O'ydu.

"Niye peşimi bırakmıyorsun?" dedim korkarak.

"Çünkü sen de bana ait bir şey var," dedi. Koşarak odama gittim ve kapıyı kilitledim. Masanın altına baktım ama yoktu. Lanet olası kalem hangi cehennemdeydi? Birden kapım çaldı.

"Ki.. Kimsiniz?" dedim onun olduğunu düşünüp korkudan heceleyerek.

"Benim Leo," dedi kapının arkasından Leo. Hemen kapıyı açtım ve Leo'ya sarıldım.

"Neler oluyor Mia?" dedi.

"Hiç. Sadece korktum," dedim. Birden aklıma Leo'nun eve nasıl girdiği takıldı. Onda anahtar yoktu ve ben de kapıyı açmamıştm. Aniden ondan uzaklaştım ve konuştum: