~Yeni Kız~

2.¶~Kıyasıya Savaş

Multimedia-Hazar

İyi okumalar...

Koridorda dolaşıyordum. Elif'i görünce koşarak önünde durdum. Yine,müzik dinliyordu.
Elif bana bakarak gülümseyince,elimle kulaklığı işaret etdim. Kulaklığı çıkartdıktan sonra "İlk günün nasıl geçti?"diye sordu.
"İyi-iyidi"
Elif,kaşlarını çatarak
"Bir şeymi oldu?"diye sordu merakla
Olumsuz anlamında başımı salladım. Ne diyecektimki, Hazar beni okuldan gitmem için uyardımı?!
Evet! Öyle diyicektim.
"Birsen,hadi canım,anlatsana bir şey olmuş işte basbaya"
"Şey,Ha-Hazar"derken Elifin yüzü şekilden şekle girmeye başlamıştı
İşte bir şeyler vardı! Benden saklanılan bir şeyler vardı!
"Hazar,beni okuldan gitmem için uyardı!"

Elifin gözleri buğulanmaya başlamıştı.
"Birsen,her şeyi anlatıcam. Ama burda değil,benimle gel"

Okul bahçesinde diğer banklardan  farklı olan ve okula ilk geldiğimdedi dikkat çeken kan kırmızı bankın önünde durduk.

Elif,bir anda hıçkıra-hıçkıra ağlarken ben artık hiç bir şeye anlam yükleyemiyordum!
Biranda normalden daha gur bir ses tonuyla konuştum.
"Elif,benden saklanılan şey ne! Her kes neden bana kurbağa gibi bakıyo! Müdür bey neden benle kekeleyerek konuştu! Neler oluyo bu Allahın belası okulda!"
"Neler oluyo! Biri bana anlatsın artık"
Bom boş okul bahçesinde bağırıyordum resmen.
Ayklarım ağrımaya başlayınca,önümdeki banka oturdum.

Elifin gözleri benim oturmamla irileşmeye başladı.
Merakla ona bakarken,sinirdende kuduruyordum aslında.
"Ordan.! Hemen.! Kalk.!"

Duyduğum erkeksi sesle yerimde fırlamam bir olmuştu. Bu bu Hazardı! Gözleri öfke doluydu,nefret kusuyordu resmem.
Elifi arkama almıştım. Ondan neden bu kadar çok korkuyorlardı ki!? Elif arkamda titriyordu. Ben elife odaklanmışken,Hazar bir kaç adımda yanımda biterek,beni sarı saçlarımdan tutarak yere savurdu.
Noluyordu bu okulda!!!
Agzımdan çıkan acı dolu inlemeyle,ellerim saç diplerime gitdi.
"Orda bir daha oturmayacaksın!"
Kaşlarımı çatmışdım!
"Bankın sahibimisin?! Oturursam napıcaksın!? Öldürücekmisin!"
"Evet,öldürücem!" diyerek sözümü yarıda kesmişti.
Elif bana endişe dolu gözlerle bakıyordu. Noluyordu! Sadece ismini bildiyim bana İris diyen bu çocuk kimdi?!

Beni bileğimden tutarak,ayağa kaldırdı. Bileğimi çok sıkıyordu.
Dişlerimin arasından tükürürcesine tıslayarak
"Bırak bileğimi"dedim. O naptı! Dahada acıtmaya başladı!
"Bileğim acıyor! Bırak beni Allahın belası!"
Gözlerindeki duygu karmaşası neydi böyle!
"Benim kim olduğumu soruyorsun! Merak etme yakın zamanda ögreniceksindir!
Bu kadar korkusuzsan başına geliceklerdende korkmayacaksın demektir. Bu okuldan hiç bir zaman ayrılamayacaksın. Bu okuldan sadece senin cesedin çıkacaktır,İris! Ölümüne hazır ol!"

Kaşlarımı çatmışdım. Ne saçmalıyordu bu!

"Biliyormusun,Hazar Korkmaz! Bu okuldan benim cesedim çıkacaksa eğer. Senin mezarında bura olacaktır! Elinden geleni ardına koyma. Ama bil,bende elimden geleni yapacağımdır!"

Elifi kaldırarak,ikinci kez arkamda sinirden köpüren bir Hazar bırakarak umursamaz tavırlarla okuldan ayrıldık. Bir parka gelerek oturduk elifle. Elif kendini toparlayınca,beklenti dolu gözlerle ona bakmaya başladım.
Gözleri dolmuştu
"Birsen,ilk önce sakin ol"
"Sakinim!"
"Birsen,ben bir gün okul bahçesine girerken okulda polis arabaları olduğunu gördüm. Koşarak insanların toplandığı banka doğru ilerledim. Görduğum manzara kanımı dondurdu. Benim! Benim arkadaşım,kardeşim,yağmurum,bir bankın üzerinde kanlar içindeydi. O güzel gözleri pırıl pırıl olan gözleri solmuştu!"

O banka oturmştum ben!

"Kim,kim kıydıki ona?!"diye sordum bir anda
"Yağmuruma,kanı-kanından canı-canından olan kendi öz abisi kıydı Birsen. Onu kendi abisi Hazar öldürdü"

Bedenimi bir şok dalgası esir almıştı
"Ne-neden?!"
Başını belirsizlikle salladı
"Bilmiyorum,bilmiyoruz. Hiç kimse bilmiyor! Hazar neden yaptığını hiç kimseye söylemiyor. Hoş onu öldürürken bile kimse görmemişti ya! Ama itiraf etdi. Onu öldürdüğünü,onu bıcakladığını itiraf etdi!"

"Bende,benden ne istiyor peki?!"

Elif,buğulu gözleriyle bana baktı
"Birsen,sen sen ona çok benziyorsun,Sen Artık Hazarın hedefisin Birsen! Hazar Korkmaz senin ölü bedeninin peşinde!"

'Çok benziyorsun!" Batuda aynı şey söylemişti. Çok benziyor demişti. Şimdi anlıyordum!
Ama anlamak istemiyordum. Hazarın dedikleri,müdür beyin kekelemesi,her kesin bana olan bakışları,Batunun sözleri
Tüm bunları şimdi anlıyordum. Ben Yağmur Korkmaza tıpa tıp benziyordum. Ben Hazarın iskalamayacağına emin olduğum hedefiydim.  Ve ben,bir az önce azılı katille kıyasıya savaşa katılmıştım.
Ben bu oyunda ya ölücketim yada öldürücektim!

Selamın Aleykum
İnşallah beğenmişsinizdir. Bölüm yazmayacaktım. Ama biricik fındık'ım için  bu bölümü yazdım ( crazy1905 )

Hepinizi öpüyorum. Yorum ve voteleriniziii bekliyorummm!!