Düşman Okullar

0.9

-Katty Mirajane

Multimedia: Katty

Tatlı, mutlu ve iyi bir kızdım...

İnsanları sever, iyi davranırdım.

Sıradan bir insandım ve mutluydum!

Bir gün olan oldu.

Annem, babam, kardeşim

Hepsi öldürüldü!

Ve o katilin peşine düştüm kendi kız başıma.

Katilin yanına gittim ve bıçağı çıkartmışken hayatım mahvoldu!

Katil denilen şahıs bir vampirdi ve beni vampire dönüştürdü.

O zamanlar çektiğim acı... Tarif edilemez.

Ve sonra elektrik sekireisi olduğumu öğrenmem.

*

Ellie hala bana sarılıyordu.

Mutlu muydum?

Kesinlikle.

Bu kız beni sevecekti.

Belki de ilk kez bir dostum olacaktı.

Hayallere kapılmıştım daha ilk saniyelerde. Düşünceler acıtır mıydı? Benimkiler acıtıyordu.

15 yaşında vampire dönüştürülen bir kızım! Benden neler beklenebilir ki?

-Ellie.

-Efendim Katty?

-Nefes alamıyorum. Tamam bir vampir olabilirim fakat öldürecekmiş kadar sıkı sarılıyorsun.

-Ah üzgünüm...

Benden ayrıldı ve ufak bir tebessüm attı.

O sırada gözüm Hermie'ye kaydı.

Onu ilk kez gördüğümde partideydik. İçimden bir şey her saniye onun yanında olmak istediğimi söylüyordu.

Adını sonradan öğrendim. Adını bilmediğin birini sevmek nasıl bir duygudur bilir misiniz?

Bilemezsiniz.

Hermie ile olmayı isterdim. Sevgili olmak, onu öpmek, onu koklamak istiyordum.

Onun yakınındayken olmayan kalbim çok hızlı çarpıyordu.

Ben sevebilir miydim?

Bilemiyorum...

O sırada Ellie gözlerini kapattı ve açtı. Tanrım ben bir sekireiydim ve Ellie liderimdi. Zihnimi okudu değil mi? Ahh! Alex'in özel gücü de zihin okuma!

Ve birden Alex ile Ellie aynı anda şaşkınca bağırdılar:

-Onu mu seviyorsun!?

Ellie kahkahalara boğulmuşken Alex ise yerde gülerek yuvarlanıyordu.

-Kimi seviyorsun?

Harry'nin bu ani sorusu ile affaladım.

-T-tanımazsınız...

Ellie araya kaynak oldu;

-Tanımaz mıyız yoksa benim en yakın...

-Ellie söyleme!

-Tamam Katty.

O arada Alex ayağa kalktı ve Hermie'nin yanına gitti.

Kulağına eğildi ve fısıldamaya başladı.

Söyler miydi? Söylerdi.

Hemen vampir hızı ile yanlarından ayrıldım. Utançtan ölmek istemezdim.

Hemen aramızda 30 metre olacak kadar uzağa gittim ve beni göremeyecekleri bir eşyanın arkasına geçip saklandım ve onları izlemeye başladım.

Hermie pişkince sırıtıyordu. Söylemişlerdi lanet olsun!

Dur bir dakika! Ellie tabi ki de nerede olduğumu biliyor.

Hermie'ye saklandığım yeri gösterdi ve Hermie koşarak yanıma gelmeye başladı.

Sıçtım!