İÇİMDEKİ AŞIK

32.Bölüm

Merhaba arkadaşlar,

İyi akşamlar. Finale çok çok az kaldı. Bu bölüm Zeynep ve Tuğra yok. Artık diğer bölüme. Hepiniz çok seviliyorsunuz. ❤

Bu bölümü TCUfukGülBayram'a ithaf ediyorum. Güzel yorumlar için teşekkür ederimmm ❤

Keyifli okumalar...

***

Öksürük sesiyle yerinden sıçrayan Aslı, hızla geriye çekildi ve yarı açık gözlerini gördükleriyle dehşet içinde açtı. Arden ise evine gelecek olan isimleri bildiği için rahat bir şekilde arkasını döndü. Dönmesiyle birlikte o da gözlerini şokla açtı.

Şaşkınlıkla ayağa kalkıp "Baba? Anne?" dedi ve şaşkınlığı kızgınlığa dönüp hızla Ağca ile Ahsen'e baktı.

"Yanlış bir zamanda mı geldik," diyen annesi Selvi Hanım biraz kızgın bakıyordu.

Arden annesinin lafıyla ne yaptığını fark etti ve hızla onlara doğru yürüdü. "Olur mu öyle şey anne? Hoş geldiniz," diyerek ellerini öptü.

Aslı ise yüzü kıpkırmızı ve hala şok olmuş bir şekilde yerinde duruyordu. Ne kalkmayı düşünebiliyordu, ne de oradan çekip gitmeyi. Bütün vücudu kilitlenip kalmıştı. Selvi Hanım gözlerini Aslı'nın üzerinden ayırmıyordu. Gördükleri hoşuna gitmemişti. Oğlunun kız kardeşiyle yaşadığı eve kız getirmesine sinirlenmişti.

Arden ortamdaki sessizliği sevmemişti. Babasının elini öptükten sonra yeniden Aslı'nın yanına döndü. Annesinin bakışlarını ve Aslı'nın hala kıpırdamadığını görünce panikledi. Aslı'nın elinden tutup kaldırdığında onun bir robot gibi hareket ettiğini görünce telaşı büyüdü. Tam konuşacağı sırada Ahsen abisinin düşüncelerini fark edip olaya hemen el attı.

"Aslıcım hoş geldin. Akşam ki yemek davetimi kabul etmene çok sevindim. Ah kusura bakma annemler bize sürpriz yapmışta," dediğinde Aslı'nın yanına varmış yanaklarından öpüyordu.

Arden kardeşine minnetle bakıp konuyu devam ettirerek Aslı'nın elinden tuttu ve ailesinin yanına doğru gülümseyerek ilerledi. Selvi Hanım'ın kaşları düzelmiş, gözleri merakla bakıyordu.

"Anne Aslı benim sevgilim," dedi ve babasına döndü. "Baba," diyerek Aslı'yı öne doğru belinden hafifçe iteledi.

"Aslı babam Esat. Annem Selvi," dedi.

"Merhaba kızım," diyen Esat Bey idi.

Aslı hala kendine gelememişti. Bedeni titriyor ve çok korkuyordu. Böyle bir şeye hazır değil. Üstelik Selvi Hanım'ın bakışlarını görmüş çok tedirgin olmuştu. Yine de saygıyı elden bırakmayıp Selvi Hanım ve Esat Bey ile merhabalaştı.

"Merhaba efendim."

Selvi Hanım kızının da tanıdığı ve oğlunun ilk defa kendisiyle tanıştırdığı kıza daha farklı bir gözle bakmaya başlamıştı. Aslı'yı oğlunun hayatında gelip geçici o kızlardan biri sanmıştı. Şimdi düşündüklerinden dolayı biraz utanıyordu. Çünkü bu kızın farklı olduğunu duruşundan anlamıştı.

"Ben artık gideyim. Tekrar hoş geldiniz," diyerek hızla bir kaç adım attı ama Selvi Hanım'ın sözleriyle durmak zorunda kaldı.

"Bizimle yemeğe kalsaydın kızım. Hem Ahsen zaten yemek için çağırmış," dedi tüm misafirperverliğiyle.

Arden annesinin bu tavrından memnun oldu ve artık hakimiyeti eline almaya karar verdi.

"Evet Aslı. Beraber yemek yiyecektik zaten. Hiç bir yere gitmiyorsun," dedi kararlı bir sesle. Elinden tuttuğunda onun hala titrediğini fark etti. Ailesine dönüp "Siz içeri geçin biz birazdan geliyoruz," dedi. Ardından Aslı'yı da alıp mutfağa girdi.