Part 32

10 1 0
                                    

      "Sakit lagi ke?" Soal Taehyung lembut. Mereka berjalan seperti biasa kerana mereka sudah keluar pekan.

      "Ani.. Sikit je ni.. Taehyung.." Taehyung memandang Seul Hee lalu mengangkat kening.

      "Ne?" Soal Taehyung. Seul Hee berhenti dan menarik menutup mulut dan dahinya. Rambutnya terus jatuh melebihi bahu.

      "Jawablah soalan aku.. Macam mana ko tahu aku kat situ lepas tu ko tahu aku cedera.." soal Seul Hee terus. Taehyung tersenyum nipis.

      "Aku ikut kau lepas ko keluar. Aku tunggu aekejap lepas tu aku cari kau.. Tak sangka jumpa.. Aku nampak tangan kau luka lepas tu kau lari. Aku guna jalan pintas untuk selamatkan kau.." jelas Taehyung penjang. Mereka menyambung langkah.

        "Oh.. Kalau macam tu, terima kasih.." ucap Seul Hee. Taehyung hanya tersenyum nipis.

       "Segalanya saya sanggup buat demi awak.." ucap Taehyung lembut. Seul Hee ketawa kecil.
     
     "Jom kita tukar panggilan nama.. 'Aku Ko' macam kasar sangatlah.." pinta Taehyung. Seul Hee mengerutkan. Rasenya dia pernah minta benda yang sama... Tukar panggilan nama.

      "Alaa, aku--"

     "Kita tukar ke 'Saya Awak'.. Aku tahu ko benci panggilan oppa, chagi, yeobo tu semua.. Jebal.." rayu Taehyung dan membuat muka merayu. Seul Hee tersenyum.

      "Yelah.. Saya awak.." balas Seul Hee. Taehyung bersorak gembira.

      "Yehey! Okey, saya sayang awak.. Hehehe.." ucap Taehyung. Seul Hee memandangnya pelik.

     " 'Saya awak' ehh.. Kalau aku dengar ko guna 'Aku Ko', siap kau.." ugut Taehyung. Seul Hee mencebik.

      "Sendiri pun tak sedar dia guna 'Aku Ko'.." ejek Seul Hee perlahan. Taehyung baru tersedar.

      "Ehh haahlah.. Hehe, maaf, awak.. Tak sedar saya guna panggilan tuh.." ucap Taehyung. Seul Hee tersenyum nipis memandangnya.

      Mereka belok ke kiri, masuk ke pagar rumah. Serentak mereka mengangkat muka. Langkah mereka berdua terus mati. Riak wajah Seul Hee dan Taehyung berubah sepenuhnya.

      "Seul.. Seul Hee ahh.. Tae.. Taehyung-ssi.." ujar Seohyun berketar ketar. Seul Hee dan Taehyung berpandangan.

******

      "Sampai kau tipu sahabat kau sendiri!" Marah Jungkook sambil berdiri. Sooyeon cuba menenangkannya. Seul Hee dan Taehyung diam saje. Mereka semua duduk di ruang tamu rumah Seul Hee.

      Luka Seul Hee dibiarkan, rase sakitnya terus hilang bila ternampak Seohyun, Jungkook, Sooyeon dan Jin di rumah Seul Hee. Tengah malam.

      "Jungkook.. sabar.." ujar Jin perlahan. Jungkook mendengus kasar.

     "Kenapa selama ni ko diam je? Tak cakap pun dengan kitorang.. Sekurang kurangnya kitorang perlu tahu! Kitorang ni sahabat kau!" Marah Seohyun pula. Dia geram.. sangat geram dan.. kecewa mungkin.

     "Siapa.. siapa kitorang dalam hati kau? Patutlah selama ni ko takut takut bila kitorang bukak cerita pasal Pembunuh Hitam. Rupanya kau sendiri Pembunuh Hitam tuh!" Jungkook melepaskan amarah sepenuh hatinya.

       Mukanya merah padam. Seul Hee akhirnya mengangkat muka. Dia memandang wajah mereka berempat silih ganti.

      "Aku ade sebab tertentu tak cakap dekat korang!" Balas Seul Hee. Dia sebak, takut.. Takut sahabatnya akan meninggalkannya..

     "Ape die? Ape die sebab kau tuh?" Soal Jungkook terus. Amarahnya sampai ke tahap yang hampir maksimum.

     "Jin.. Sabar.. Bagi dia masa untuk jelaskan semuanya.. Okey?" Pujuk Jin lagi. Jungkook menjeling Seul Hee saje dari tadi.

Secret...Where stories live. Discover now