© RUH HALİ: YALNIZLIK ⓡⓗⓨ

Ruh Hali: Yalancı

 Selam canlar yeni bölümle karşınızdayım. Bu bölüm öyle uzun olmadı kusura bakmayın. Ama üzülmeyin size güzel bir haberim var. Eğer isterseniz birkaç güne yeni bölümü koyarım. Ve daha geniş olur. Bunun için vote ve yorumlarınızı eksik etmezseniz çok seviniirm :)

 Multimedia hikâyenin son sahnesine ait. Şarkıyı ne zamandır koymak istiyordum ama kısmet bu zamanaymış. Uzatmadan sizi baş başa bırakıyorum. Yeni bölümde görüşmek üzere :D 

External linkte hikayenin yeni tanıtım videosu var bilgilerinize <3

BÖLÜM 17

“Alo?”

“Merhaba Tuna, seninle projenin gidişatı hakkında konuşmak istiyorum.” dedi Deniz.  Bense kapının eşiğinde ıslanmış ayakkabılarımı çıkarmakla meşguldüm.  

“Aslında bende daha yeni eve giriyordum Deniz, müsait olduğumda ararım ben seni olur mu?”

“Eve yeni giriyorsun yani?” ayakkabılarımı boşta kalan elime almıştım. Bundan dolayı her iki elimde dolu olduğundan kapıyı ayağımla kapattım. Tabi çok sert kapandı.

“Evet.”

“Baya geç sürmüş eve varman?” diye mırıldanır tarzda bir şey söyledi.

“Öyle.” deyip kestirip attım.

“Peki, hemen konuya gireyim uzatmadan.” dedi o sıra annemin sesini duydum.

“Tuna sen mi geldin yavrum?”

“Evet, anne.” diyerek ayakkabımı yere bıraktım sonra da merdivenleri tırmanmaya başladım.

“Kusura bakma Deniz, devam et diliyorum seni.” dedim.  Derin bir şekilde nefes alışını duydum.

“Şimdi konu şu Tuna bildiğin gibi benim öğrencim Sinem Bayca. Senin ki de Eva Sualp. ”

“Eee?” dedim koridoru arşınlarken.

“Mesele şu ki Tuna belki duymuşsundur birkaç hafta önce Sinem ile Eva arasında tatsız şeyler olmuş. Ve bizde bunun yansımasını bugün toplantı da görmüş olduk. Zıtlaşıp durdular ve ilerleyemedik pek. Diyorum ki bu projenin sorunsuz devam etmesi için bence birinin bu işi yolun başındayken bırakması gerek.” dedi uzun uzadıya. Kapının önünde öylece beklerken kaşlarımı çattım. Aklından ne geçiyordu bu kadının?

“Senin aklında bir isim var sanırım?” dedim.

“Yani bence Eva ile konuşmalıyız diyorum Tuna. Hem kendisi yeni öğrencilerimizden elbet karşısına daha güzel projeler çıkacaktır ve seve seve onlara katılabilir.” Bu önerisini tahmin ettiğimden alayla güldüm.

“Deniz boşuna nefesini yorma bu işe hep birlikte başladık artık kimse de çıkamaz. Hatta sükûnet içinde yapağız bunu emin olabilirsin.” dedim.

“Bence çok geç olmadan bu fikrimi düşün derim. Eva’ya istersen izahını da ben yaparım.” dedi.

“Deniz, bu projeyi bırakacak biri varsa eğer bu kesinlikle Eva olmayacak.  Ama illaki de birini çıkarmak istiyorsan Sinem’i gönderebilirsin.  Başka bir sorun yoksa kapatmalıyım artık.” dedim sabırsızca.

“Peki, sen öyle diyorsan öyle olsun.” dedi yumuşak bir ses tonuyla.

“Teşekkürler ve iyi akşamlar.” diyerek telefonu kapattım. Neden böyle bir konunun neden böyle saçma bir sebeple açıldığına da anlam veremedim.  Keyifli halimi bozmaya gerek yoktu. Boş verip üstümü çıkardım. Islık tuttura tuttura duş almak için banyoya girdim.