Selfish Attachment ✔

Chapter Eleven 💝

Chapter Eleven : Move On
_________________________________________

BUMUSANGOT ang mukha ko nang biglang inagaw sa akin ni Clyde ang clubhouse sandwich na ginawa ko kanina para kainin ngayong umaga habang nakahiga ako sa nakalatag na blanket dito sa buhangin ng beach.
"Ibalik mo nga 'yan sa akin! Nagugutom na ako, Clyde!" inis na pakli ko.
Tumawa naman siya nang malakas at itinaas ang kamay niyang may hawak-hawak na sandwich upang ilayo ito sa akin.
"Clyde, ano ba!" inis na ani ko.
"Abutin mo muna," he teased at mas lalo pa niyang pinalayo 'yon sa akin. Pilit ko namang inaabot 'yon at dahil sa kakulitang taglay niya, ayun at agad na natumba ito sa buhangin. Nanlaki naman ang mga mata ko nang bigla niyang hinigit ang kamay ko dahilan upang dumagan ako sa ibabaw niya.
"Clyde!" tili ko.
Narinig ko siyang tumawa nang malakas. Naningkit naman ang mga mata ko at hinampas ko ang dibdib niya.
"Kainis ka naman, eh!" inis na pakli ko at hinampas ulit ang dibdib niya.
Aalis na sana ako mula sa pagkakadagan ko sa kanya ngunit bigla niya akong hinigit at niyakap. Nanlaki naman ang mga mata ko.
"Clyde..." usal ko.
Ramdam na ramdam ko ang hininga niya sa leeg ko.
"Let's stay like this for a while, Fallon. Alam ko kasing hindi na ulit mangyayari 'to," mahinang bulong nito.
Kumunot naman ang noo ko.
"A-anong ibig mong sabihin?" naguguluhang tanong ko.
"Wala!" sagot niya at naramdaman ko ang kamay niyang humaplos sa buhok ko. "I would always be your bestfriend, Fal. And I'm hoping that in the end we'll both find our own happiness. Someday it will," malumanay na dugtong nito.
"Clyde, hindi kita maintindihan. Ano bang pinagsasabi mo? Of course, ikakasal na naman tayo."
Ngumiti lang ito at hindi na umimik pa. Mariing ipinikit ko nalang din ang mga mata ko at hinayaang manatili kami sa ganitong posisyon.
Clyde is my bestfriend, silang dalawa ni Kean. I love them both. At isa sila sa mga importanteng tao sa buhay ko.
"What the hell!" dinig kong mura nang kung sino.
At bago ko pa tuluyang maimulat ang mga mata ko ay may kung anong puwersang humila sa akin patayo. Pakiramdam ko mapupugto ang braso ko sa paraan nang pagkakahila nito. Tinignan ko naman kung sino iyon at nanlaki ang mga mata ko sa nakita.
"Reigan!" impit na bulalas ko nang makitang sinuntok niya bigla si Clyde na kasalukuyang nakahandusay ngayon sa buhangin habang dumudugo ang gilid ng labi nito.
"How dare you!" galit na galit bulyaw ni Reigan dito.
At akmang susugod ulit ito kay Clyde upang sipain ang lalaki ay agad kong pinigilan ang braso niya at hinila siya palayo.
"Reigan! Stop it!" galit na usal ko at buong lakas na hinila siya palayo.
"No!"
Nagpumiglas siya at kumawala kaya tumakbo ulit ako at hinila ang braso niya.
"I said stop it!" inis na inis na bulyaw ko.
Ngunit mukhang sobrang tigas ng ulo ng lalaking ito at hindi nakikinig. Biglang sinuntok ulit ang nakatayong si Clyde ngayon. Mabuti nalang at nakaiwas ito. Kaagad na hinila ko ulit ang braso niya at itinulak ko siya palayo.
"Tama na! Ano bang problema mo?"
Ngunit imbis na pagtuunan ng pansin ang sinabi ko ay galit na galit na bumaling ito kay Clyde at dumuro.
"You have no right to touch my wife!" galit na bulyaw nito kay Clyde.
Natigilan naman ako at nanigas sa kinatatayuan ko. Pakiramdam ko may kung anong bumundol sa dibdib ko nang marinig 'yon.
"Wife?" dinig kong tanong ni Cylde na may halong pangungutya. "She isn't your wife anymore, Mr. Montenegro. Your marriage with her is already annulled four years ago."
"You-----!" akmang susugod ulit si Reigan ngunit itinulak ko siya palayo.
"Umalis kana!" taboy ko sa kanya.
Bumalot ang kirot sa dibdib ko nang makita kong bumadya ang kirot sa mga mata nito.
"Fa-Fallon...." he said hopefully.
Umiling naman ako kaya mas lalong bumalatay ang sakit sa mga mata niya.
"Reigan!"
Sabay na lumingon naman kami nang marinig ang boses na tumawag sa kanya.
Mas lalo akong namutla at pakiramdam ko ay mapuputulan ako nang hininga.
"A-ate Charlotte!"
Bumadya ang kirot sa dibdib ko nang makita ang lungkot sa mga mata nito.
"Mag-usap tayo," she said coldly to Reigan.
Akmang lalapit ako sa kinaroroonan niya ngunit umiling lang siya kaya natigilan ako bigla. Tinalikuran niya kami at naglakad siya palayo sa amin.
"I'..I'm sorry," Reigan said bago tuluyang sinundan si Ate Charlotte.
Bumigay ang tuhod ko sa sobrang panghihina. Mabuti na lang at nasalo agad ako ni Cylde bago pa ako tuluyang bumagsak sa buhangin. Hindi ko na napigilan ang luhang kumawala sa mga mata ko.
"Shhh...Don't worry. Everything would be okay," malumanay na sabi ni Clyde sa akin.
Mariing ipinikit ko naman ang mga mata ko.
Sana nga...
Sana nga maging maayos na ang lahat....
Ayokong masaktan si Ate Charlotte kaya nga as much as possible ayokong malaman niya 'yong mga nangyari noon. Dahil natatakot akong magalit siya sa akin nang dahil sa ginawa ko. At mas lalong ayokong masaktan siya ng husto.