Bugün onu yeniden gördüm.
Parktaydı ve ayaklarında paten vardı. Arkadaşlarıyla keyifle gülüşürken ilk başta o olduğunu anlayamamıştım çünkü yüzü hafızamdan silineli çok olmuştu.
Kendime lanet okuduğum an, onu hatırladığım andı.
Onu giymiş olduğu kamuflaj pantolonundan tanımam komikti.
İlk gördüğüm günkü gibiydi. Bordo gömleği yoktu üzerinde. Keşke o da olsaydı.
Ama yine de güzel bir tesadüftü.
Bana rezilliğimi hatırlatması bile güzeldi.
Sadece buruk bir tebessüm belirdi yüzümde.
Hiçbir şey yapamadım. Ne yapabilirdim ki? Yanına gidemezdim.
Cesaret denen şeyden bir gram bile yoktu bende.
Sadece ona minnetle baktım,
uzaktan.
"Seni yeniden görmeme izin verdiğin için teşekkür ederim."
"Yüzünü unuttuğum için de üzgünüm."
❉
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
Kamuflajlı çocuğu yeniden görmem için dua edin. Gerçi görsem de bir şey yapamam ya, neyse.
