Yağan yağmur şiddetini arttırırken bende aynı şekilde adımlarımı hızlandırdım. Hava kararmıştı ve
ıssız bir sokakta yürüyordum.Bir kafede çalışıyorum ve biraz mesaiye kalmıştım eve yetişmeye çalışırken bir arabanın
bana hızla gelmesi,kendimi havada bulmam,havada bulduğum gibi yere yapışmam saniyeler içinde gerçekleşmişti..
ERTESİ SABAH:
Gözlerimi hastenin o benim gibi kimsenin sevmediği hastane kokusuyla açmıştım.Kolum kırılmıştı
sanırım.Birden odaya hemşirenin girmesiyle bakışlarımı ona çeviridim. Gelip serumu yeniledi ve geçmiş olsun deyip çıktı.
Senin demenle geçiyo zaten deyip gözlerimi devirdim.Odaya bu sefer benden 1-2 yaş büyük bir çocuk girince
sorar gözlerle ona bakınca konuşmaya başladı. ''Sana çarpan kişi ben-'' konuşmasına izin vermeden
elime ne geçerse ona atmaya başladım. '' Deli misin ya! Araba sürerken yola bakmaz mısın sen hiç! Bir de marifetmiş gibi
gelmiş sönö çörpön köşö böndöm.Çık dışarıı! '' kaşlarını çattı ve konuşmaya başladı. Tamam tırsmış olabilirim.Çaktırmamaya devam
iyi gidiyorsun Mira. Böyle devam. '' Sende yolda yürürken önüne baksaydın! Ben orada çarpıp kaçadabilirdim iyilikten anlayan yok ki
ayrıca bir daha bana bağırma!'' deyip odadan çıktı. Omuz silkip göz devirmekle yetindim.Aklıma annem gelince
hemen telefonumu elime aldım. 18 cevapsız arama harika (!). Aramaların 10'u annemden 4'ü Eylül'den 2'si Alper'den 2'si ise Mert'dendi.
İlk önce annemi aradım. İlk çalıştı açtı. Nasıl merak ettiyse artık.''Nerdesin kızım sen?! Kasten mi yapıyorsun annem meraktan ölsün diye!''
'' Anniş özür dilerim eve gelince her şeyi anlatacağım şimdi kapatmam gerek iyiyim merak etme'' deyip kapattım eğer kaza geçirdim filan dersem
annem kalp krizi bile geçirebilirdi. Hemen Eylül'ü aradım. '' Mira nerd- '' konuşmasına izin vermeden ben konuşmaya başladım. '' Tamam tamam
biliyorum. Özür dilerim. Bana araba çarptı ama bir şey yok sadece kolum kırıldı anneme çaktırmayın gelince anlatacağım zaten Alperle Mert'e söylersin sen'' deyip
yüzüne kapattım. İnsanların yüzüne kapatmakta çok zevkli bir şey.Denemenizi tavsiye ederim.Odaya bu sefer doktor girince onu dinlemeye başladım.
'' Önemli bir şey yok sadece kolunuz kırılmış, isterseniz bir gün daha kalabilirsiniz isterseniz serumunuz bitince taburcu olabilirsiniz'' deyip çıktı. Ne kadar da
duyarlı bir hastane gerçekten (!). Serum bitince bende baya bir zor olsada giyinip çıktım. Ödeme işlerini bana çarpan çocuk halletmiş bende vicdan azabı duymadan hastaneden çıktım. Sonuçta bana
çarpan oydu değil mi ?. Bu sefer daha dikkatli bir şekilde yürüyerek taksiye bindim ve evin adresini verdim. Yolda ise anneme nasıl açıklama yapacağımı düşünüyordum...
---------------
Okuduğunuz için teşekkürler yorum yapın lütfen *-*
