Sol Yanım (Aşk Serisi-1)

1

~Selen~

İnsanın sevmediği biriyle evlenmesi ne kadar zor dimi? Siz yaşamamışsınızdır belki? Nerden bileceksiniz size soruyorum bende.Bilen varsa o acıyı o da benim gibi şanssız.Çünkü ben sevmediğim bi adamla evlendiriliyorum.!

Ben Selen Özmen.Özmen Holding'in sahibinin kızı.Bakın kızı diyorum dikkat.Ama ailem napıyor? Beni sevmediğim ve hiç sevmeyeceğim bi adamla evlendirmeye çalışıyolar.Ah lanet olsun ya..

Hayat bana cidden zordu.Her ne saçmasapan şey varsa benim hayatımdaydı.Boktandı hayatım.Rezil.. Kepaze..

Babam Türkiye zenginlerinden.Parasıyla hava atan kızlardan değilim aksine hava atmam.Fakir hayatı daha iyi bence..

Ailem bana bunu neden yapıyo biliyorum.İntikam alıyorlar benden.Ama benim bi suçum yok ki? Hepsi o kızın suçu!!

Oturduğum koltuktan kalktım ve camın önüne geçtim.Gözümde o gün canlandı hemen.Gözlerim dolarken ellerim yumruk olmuştu.Annemin bana vuruşu.. Babamın dayağı.. Ulaş'ın ağlayışı..

Elimle komodindeki her şeyi ittim.Kırılan vazonun sesi odamda yankılanırken duvardan sürtünerek yere çömdüm.Dizlerimi kendime çekerken elimin acısı umrumda değildi.Kalbimdeki acı kadar olamazdı..

Odamın kapısı hızla açılırken başımı dizlerimden kaldırmadım.Kapı kapandı ve ayak sesleri bana yaklaştı.Kokusundan anladıgım üzere bu Ulaştı.

"ABLA ELİNİ UZAT!" Ulaş'ın bağırmasıyla başımı kaldırdım.İnce kaşlarını çatmıştı ve her sinirlendiğinde belli olan alnındaki damar belli olmuştu.Sarı saçları dağınıktı,belli ki yeni spordan gelmişti.Eşofmanları üzerindeydi.Ela gözlerindeki sinir ve endişeyi gördüm.Gülümsedim birden.Elimi sevdiği sakallı yanaklarına uzattım ve okşadım.

"Seyide abla!" diye bağırdı elime bakarken.Onu kendime çektim aniden ve alnını öptüm.Dudaklarımı alnından çekmezken gözyaşlarım yanaklarımdan süzüldü yavaşça.Bi kolunu belime sararken diğeriyle elimi tuttu ve beni kucağına alıp çocuk gibi koltuğa oturttu.Eliyle başımı tuttu ve başını çekti.Baş parmağıyla gözyaşlarımı silerken yine gülümsedim.Bu hayatta tek insanım oydu.Yaşama sebebimdi o benim..

"ABOV GI SELEN NAPIVEDİN KENDİNE SEN GUZUU" diye dizlerine vuran Seyide abla ile Ulaşta güldü.Kosarak aşagıya indi.Başımı eşofmanımdaki kan lekelerine çevirdim ve beklemeye başladım.Seyide abla paytak paytak koşarak yanımıza geldi ve ilk yardım şeysilerini Ulaş'a uzattı.

Ulaş işini hallettikten sonra tam teşekkür etmek için ağzımı açmıştım ki bağırmaya başladı.

"YETER ARTIK ABLA.ARADAN SENELER GEÇTİ UNUT ŞU OLAYI UNUT.O SENİN YÜZÜNDEN ÖLMEDİ TAMAM MI? ANNEMLE BABAM OLACAK İNSANLAR SENİ SUÇLUYOSA SUÇLASIN BEN GERÇEKLERİ BİLİYORUM.ONUN YÜZÜNDEN BU KENDİNE KAÇINCI ZARAR VERİŞİN LAN YETER.SENİ EVLENDİRİYO OLABİLİRLER DAHA İYİ LAN DAHA İYİ KURTULUYOSUN BU LANET EVDEN.SEN BURADA DURDUKÇA ABİMİ VE O OLAYI HATIRLAYACAKSIN.BELKİ O ADAM SANA İYİ GELECEK NE BİLİYOSUN? BELKİ ÇOK SEV..."

"YETER ULAŞ!" dayanamayıp bende bağırdım.Sinirlerim o kadar çok bozulmuştu ki gidip duvara kafa atasım vardı.

"Unut demekle olmuyo Ulaş.Unutamıyorum.Kaç psikiyatriste gittik ama yediğim dayakları,abimin o halini unutturmuyo işte.Unutturabilir o adam bana abimin acısını ama asla sevmem unut bunu Ulaş"