Sol Yanım (Aşk Serisi-1)

6

Selam benim minicik ailem.Bu bölümü gece yarısı sizin icin yazıyorum.Napayım ilham geldi bende tuttum bırakmadım sksksk.

İyi okumalar..

Not:+18 vardır rahatsız olan yarıdan sonra okumasın..

Kardelen B.

Yazım hatalarım varsa affedin.. Telefondan yazıyorum demiştim :D

•Selen Özmen Kozoğlu•

"Lan kızım kalksana.Bi de senle uğraşamam sabah sabah.. Seleeenn kalksanaa" Duygu'nun sesiyle kalktım.Ne işi vardı Duygu'nun burda? Ben niye Rüzgar'ın yanında değildim? Noluyo?

"Duygu,Rüzgar nerede?" dediğimde Duygu kaşlarını çattı.

"Ne bileyim ben kızım.Hem seni sevmeyen bi adamı niye soruyorsun? Yoksa sen... Seviyo musun sen Rüzgar'ı" Duygu'nun dediklerini düşünmeye başladım.Doğru söylüyor olabilir miydi? Yok canım.Sevemem.Daha 2 günlük tanıdığım,zorla evlendiğim bi adamı nasıl sevebilirim ki? Yok ya olmaz öyle şey.

"Sevmiyorum ama.. Bi rüya gördüm ben.Çok gerçekçiydi Duygu" dedim.Duygu yatağa oturdu ve "Anlatmak istersen anlatabilirsin" dedi elini omzuma koyarak.Bende anlatmaya başladım.Verdiği tepki ve şaşırma nidalarıyla rüyamı anlatmayı bitirdiğimde aglıyor olarak buldum kendimi.Sarıldı bana.

"Kızım cidden gerçek gibiymiş ama niye ağlıyorsun ki? Sevmiyo diye mi?" Başımı olumlu anlamda salladım.Saçlarımı okşadı.

"Seni sevmeyen ölsün lan.Biz seviyoruz seni varsın o sevmesin.Uğursuz gerizekalı" dedi titrek sesiyle.Kendimi geriye çekip gözlerine baktığımda dolduklarını farkettim.

Gülümsedim. "Sen niye ağlıyorsun mal kardeşim benim" dediğimde elini elimin üzerine koyup "Anca beraber kanca beraber kardeşim" dedi.Kollarımı ona sardım ve hıçkırarak ağlamaya başladım.

Annemden çok severdi beni Duygu.Her dayak yediğimde onu arar veya yanına kaçar,onun omzunda dökerdim gözyaşlarımı.O da dayanamayıp ağlardı.Hatta bi ara bizim evin camına yumurta fırlatmışlardı mahalleden topladığı bi kaç çocuk ile.Babam cama çıkmıştı da kısmetini yemişti.

Kafasına yumurta gelmişti..

Bi kere annem okuldayken bana vurmuştu.Hemde doğum günümde.Bütün sınıf bize bakmıştı.Annem de 'seni keşke doğurmasaydım.Öl geber.Nefret ediyorum senden' demişti.O kadar çok ağlamıştım ki çocukluk arkadaşım Yaşar sarılmıştı bana.

"Ağlama.Ağlayanlar güçsüzdür,sen güçsüz olma" demişti.O benim liseye kadar yanımdaydı.Liseden sonra yoktu.Ortaokulda sevgili olmuştuk.Gizli saklı buluşurduk.Çok sevmiştik birbirimizi.Severek ayrılmıştık zaten.Şimdi karşıma çıksa sarılır ağlardım yine.O da bana belki yine sakinleştirici sözler söylerdi.

Bi ara sosyal medyadan ekliydi bende ama sonradan noldu bilmiyorum.2 adı vardı ama ilki aklıma gelmiyor.Gelse bulur,ekler ve yine eskisi gibi arkadaş olurdum onla.

Duygudan ayrıldım ve "Hatırlıyo musun? Yaşar ile Denizcan vardı bizim sınıfta.Yaşar ile ben sevgiliyken beni hep dürtüp 'ayarla bana Denizcan'ı' diyodun" dedim.Kahkaha attı.

"Nerden aklına geldi bu birden senin şimdi" deyince başımı yere eğdim.

"Annem beni doğum günümde dövmüştü ya okulda.Ordan geldi aklıma" Duygu beni tekrar kendine çekti.Bende bağırmaya başladım.