Sonbaharın yaprak döküntüsü menzil'lenmişti güz mevsimine...Çamura dolanmış kır atın rengi şekillenmişti sabahın fecrinde...Mevsimsiz günlere mevsim gelmişti sararmış, kurumuş yapraklar döküntüsü ve kır atın kirli kürkü...Çakallar sinsi, kurtlar aç, aslan tok ve dobra bir fırtına esintisinde fareler kemirir olur geceyi...Ne sen al, ne de ben...Hak edenin hakkıdır, gecede tırmanılmamış duyguda sabaha yetişmek...Yetişir miyim bilemem gündüze, gecede eşitiz benden ileri veya geri olan her kimselerle...İnancım ne kır at, ne kurt, ne çakal, ne aslan ve ne de farenin kemirdiği yüreklerin yaprak döküntülerine esir, bir amaca bir şey uğruna ulaşmak suretinde kalmaları olduğu; her kesin hürüm deme nezdinde tiz olması gerektiğidir...-Gürsel Özkır
