Yaprak döken ağaçlara sarıldım,
Boncuk boncuk terledim öylece,
Bir dokunuş benden alıyor,
Gönlüm dökülen sayfalara hazin ağlıyor,
Bu döküntüler ruhuma ince ince batıyor,
Beni bana ediyor bu yapraklar.
Güneşi batmış günlere varıyorum,
Fedakarlığı içten çağırıyorum,
Sesimin derin titreşimiyle bağırıyorum,
Nefretlere nefretimi yağdırıyorum,
Sevgiye sevgimi destan kıldırıyorum,
Hayatıma kimsesizleri sığdırıyor'um,
Son dedim kimseli hayatımı;
Kimsesizlere ediyorum,
Ve artık;
Kimsesi batmış kimselere kimse olmaya gidiyorum.
Gürsel Özkır
