Ardını kovalar soğuk bir rüzgar,
Ardında azametli bir fırtına kopar,
Usulca yanına varır zifiri bir karanlık;
Gecede ne ay ışığı,
Ne de bir yıldız parıltısı...
Aydınlığa gebe kalamamış gece;
Hasret kalır ışığın her bir hücresine...
Kış ayazı üşütür kendisini birden,
Güneş terk eder onu hemden;
Ne ısının bir zerresi,
Ne de ışığın bir gölgesi;
Bulup da kavuşamaz olur kendisi.
-Gürsel Özkır
