Bir sessizlik çöktü üstüme zifiri karanlığın hazin güz mevsiminde,
Sessizliğin boşluğu avucunda belirsizlik kan ağlar sükutun evinde,
Nedensiz bilinmezlikte gök patlar,
Yer yarılır,
Kainat kopar her ayrılık fecrinde,
Kör düğüm duygular bir bir kıvılcıma hasret;
Ne yanar ne de söner;
Değişimsiz;
Hep aynı yerinde...
-Gürsel Özkır
