Sabahın güneş doğmamış, kuşlar ötmemiş ve nemin rahatça soluk aldığı vakitte kirli ayakların basarak üstünden hissiyatsız geçenleri bekleyen sarı yapraklar gibi, mülteci duygular...Paslanmış menteşelere sıkışmış ne ileri ne de geri gidebilen duraksız sezgilerin çırpınışları, gönül durağına varma perdesinde paslanmış menteşelerin gölgesiyle akraba gibi, mülteci duygular...Doğup büyüdüğü ve yaşadığı memleketine ve hatta ülkesine yabancılaşmış ruh şelalesinin gönül derinlerine oluk oluk akmasıyla her şeye, ayakkabısına ve kendisine bile eş olamayan sorgulara yanıt olan sorgular gibi, mülteci duygular...Halüsinasyon mu, rüya mı ya da hayal mı? bilinemeyen belirsizlikle teşhise gidilemeyen deneylerde denek olma zaafını ortadan kaldıramayan çaresizliğe çare etkisiz obje gibi, mülteci duygular...Hasret kalınan yağmur damlasına ulaşamamış ciğeri közde nefes alan maşuk, liyakat göz yaşlarına boğulu nefeste yüzen yüzüne yağan yağmur damlaları kaya gibi, mülteci duygular...
BENİ BANA GERİ VERMEMEK ÜZERE BENİ BENDEN ÇALMIŞ GİBİ MÜLTECİ DUYGULAR...16.12.2015/00:13-GÜRSEL ÖZKIR
