Scared To Love, Magcon Story (Dutch)

hfd. 16

Pov. Lauren

Ik kom de kamer binnnen en zie alle jongens al op een bed zitten. Er is er nog een over bij het raamkozijn, dus ik ben tevreden. Ik gooi mijn spullen op mijn bed en ga mijn tas netjes uitpakken. Ik zie dat de jongens alles in hun tas hebben laten zitten, ze zijn toch de helft van de tijd bij de meetings. Ik kijk uit het raam en zie dat de jongens in de tuin zitten. Het heeft mooie stoelen en er is op die plek precies zon. Ik ben niet echt een zon mens, al word ik wel snel bruin. Ik loop liever in de zon ofzo, ik kan echt niet stil blijven liggen op een stoel of handoek.

Wanneer ik klaar ben met mijn tas uitpakken ga ik even naar de rand van het bos. Er staan dit keer bordjes die ik kan volgen dus kan ik ook niet verdwalen. Jack G komt op me af rennen. 'Hey, vind je het erg als ik met je mee loop?', vraagt hij vriendelijk. 'Neehoor, dat mag', zeg ik vriendelijk, en samen lopen we door het bos. We zijn allebei gefacineerd door alle dieren en geluiden die we onderweg horen.

Pov. Jack G

Ik loop met Lauren door het bos en geniet van de geluiden en mooie dieren die hier zijn te vinden. Ik kijk om mee heen, maar wanneer ik terug kijk is Lauren weg. Ik schrik en kijk om me heen. 'Lauren!' Roep ik, hopend dat ze terug roept. Na een tijdje gezocht te hebben hoor ik haar. 'Jack!' Roept ze en springt in mijn armen. 'Lauren, waar was je', zeg ik bezorgd. Wanneer ik dat zeg hoor ik haar snikken. 'Ik zeg het zo in het huisje okee, ik wil het niet 2 keer uitleggen' zegt ze verdrietig.

Ik pak haar hand en lopen samen terug naar het huisje. Ik ben bezorgd, wat als er iets ergs is gebeurd. Ik had beter op haar moeten letten. Ik krijg een groot schuldgevoel, en doe moeite mijn tranen binnen te houden. Na een tijd lopen zijn we eindelijk terug bij het huisje. 'Ze zijn er!' Hoor ik Matthew roepen, en komt naar ons toe lopen. 'Waar waren jullie, we waren zo bezorgd!' Roept Matthew en kijkt me niet begrijpend aan als hij ziet dat Lauren traanogen heeft. 'Ze moet ons iets vertellen.' Met die woorden loop ik naar binnen.

Met betraande ogen ga ik zitten en kijk de jongens aan. 'Gaat het wel met je?' Vraagt Blake, en Hunter haalt een glas water voor me. Mijn handen trillen zo erg dat ik bijna mijn glas niet kan vasthouden. 'Wat is er gebeurd!' Vraagt Blake aan Jack G, die zijn schouders ophaalt met tranen in zijn ogen. Ik voel een de warme hand van Hunter op mijn hand en begleid mijn hand met het glas water naar mij mond. Ik word er rustig en warm van en wanneer het glas weer op tafel staat leg ik mijn hoofd in Hunter zijn trui. Hij slaat zijn armen om me heen wat fijn voelt. Matthew gaat rustig met zijn hand over mijn rug en voel me weer ontspannen. Na een tijdje ga ik weer rechtop zitten. Jongens, dit is er gebeurd.... begin ik.

Thanks voor het lezen!
XX