Scared To Love, Magcon Story (Dutch)

hfd. 10

Pov. Lauren

Wanneer ik wakker word lig in nog naast Taylor. Ik ben net wakker wanneer ik de deur open hoor gaan. 'Jongens, wakker worden.' Zegt een bekende stem. Ik kan even niet plaatsen wie het is. Ik geef een kreun als teken dat ik nog niet mijn bed uit wil, maar voor ik het weet springt er iemand op het bed waardoor Taylor ook wakker word. 'Opstaan!' We hebben vandaag een meeting. Als ik overeind kom zie ik dat Matt het al de hele tijd was, waardoor ik toch wel een beetje moet lachen. 'Rustig, we komen er zo aan Matt' zeg ik nog met een ochtendstem. Ik zeg tegen Taylor dat ik ga douchen en daarna kleed ik me snel om. Ik trek een hoodie van Taylor aan en een zwarte legging. Ik heb nu wel natuurlijk al geshopt in de tijd dat ik er ben. Maar niks is fijner dan een lekkere warme, te grote trui. Ik ga naar beneden en zie de jongens enthousiast praten. 'Goedemorgen boyssss' zeg ik waardoor ze allemaal omkijken. 'Hey Lauren' zeggen ze bijna allemaal in koor waardoor ik moet lachen. Er is geen plek meer op de bank dus kies ik een slachtoffer. Ik besluit Aaron te kiezen omdat ik weet dat hij me niet leuk vind. Ik loop naar hem toe en plof neer op zijn schoot. Iedereen kijkt me raar aan, en Aaron doet moeite zijn lach in te houden.

Nadat ik gegeten heb en mijn sinaasappelsap leeg heb gedronken sta ik op. 'Moet ik vandaag ook mee naar de meeting?' Vraag ik rustig waardoor een aantal van de jongens grijnzen. 'Ja jij mag ook mee, en je mag ons ontmoeten!' Zegt Caneron hard waardoor ik heel hard moet lachen. Als we allemaal klaar zijn gaan we met de bus mee naar de bestemming van de meeting. Ik zit in de auto naast Cameron en Nash, wat best ongemakkelijk was. Ik moet altijd in het midden zitten, en wist dus niet met wie ik moest praten of naar wie ik moest kijken. Ik keek daarom al de hele weg recht voor me uit. Dan voel ik een hand over mijn schouder en voel dat het die van Nash is. Ik weet niet hoe ik moet reageeren dus kijk hem aan en glimlach. Het voelt fijn.. ik weet nu dat hij er voor me is, en niet boos is. Wanneer we er zijn houd Cameron de deur voor me open en geeft me een hand. Ik pak zijn hand en stap uit de auto. Ik laat daarna snel zijn hand los voordat er weer ruzie komt.

Als we op de plek zijn moet ik alvast in de zaal staan. Ik wens iedereen succes en loop naar de hekken die er staan, zodat ik vooraan sta. Ik moet nog heel lang wachten voordat de show begint. Er komen steeds meer mensen binnen. Iedereen probeerd vooraan te komen waardoor ik bijna plat gedrukt word en ik het benauwd krijg. Wanneer de jongens er zijn begint iedereen helemaal door te draaien, en ik voel me niet goed worden. Ik loop steeds verder naar achter en ik zie dat Nash bezorgd naar me kijkt. Ik knik als teken dat het okee is, en loop even naar buiten.
Wanneer ik buiten kom ga ik tegen de muur zitten en leg mijn hoofd in mijn handen. Dan zie ik iemand die ik nooit had willen zien. 'Hey Lauren' zegt de bekende stem. Het is een gemene stem die ik herken uit duizende.

Het is Davy. Het is de man die mijn ouders bedreigd had voor de vakantie. Ik schrik als hij een pistool uit zijn zak haalt en die op me richt. Ik zie Hunter en Blake die ik nog niet eerder had gezien naar buiten komen lopen. Wanneer Hunter me ziet schrikt hij en ik zie tranen langs zijn wangen lopen. 'Blake neem Hunter mee naar binnen. Hij wil dit niet zien'. Ik krijg nu ook tranen in mijn ogen en zie dat Blake het er ook moeilijk mee heeft. Hij knikt naar me en neemt Hunter mee naar binnnen met moeite. Ik zie uit de achterdeur nu Cameron komen. Hij staat achter Davy. Hij rent terug naar binnen en komt terug met een plank. Hij staat nu vlak achter hem Ik zie iedereen naar ons kijken ook degene die er nog niet waren kijken naar me. Ik houd mijn adem in. Cameron slaat raak en ik val nu op de grond van schrik. Ik barst in tranen uit en iedereen komt naar me toe rennen. 'Lauren' 'gaat het' 'je moet naar binnen' 'je bent veilig nu' hoor ik van alle kanten komen. Hunter trekt me in een knuffel en ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik volg zijn hartslag waardoor ik rustig word. Dit heb ik van Taylor geleerd. Als ik weer rustig ben zie ik zwart voor mijn ogen en het laatste wat ik voel is dat ik word opgevangen......

Bedankt voor het lezen!!
Weer een lang hoofdstuk.
XX laat weten wat je vind en suggesties altijd welkom.