Scared To Love, Magcon Story (Dutch)

hfd. 4

Pov. Lauren

De volgende ochtend word ik wakker door de zon die op mijn gezicht schijnt. Cameron ligt niet meer naast me. Ik ben altijd snel wakker, iedereen keek me vroeger altijd chaggerijnig aan als ik weer eens vrolijk was in de ochtend. Ik stap dus ook zonder moeite uit bed en loop naar de huiskamer die aan de kamer van Cam vast zit. Ik zie dat Cam daar ook niet is. Ik ga naar Nash zijn kamer, maar ook daar is niemand. Ook in de kamer van Aaron en Matt zie ik niemand. Misschien zijn ze naar het andere appartement waar de rest van de jongens liggen. Ik ga maar ontbijten en hoop dat ze snel terug komen. Als ik gegeten heb zet ik alles netjes op het aanrecht, en ga weer terug naar de kamer. Ik steel een trui vam Nash en een broek van Cameron, omdat ik weet dat die iets kleiner is. Als ik mijn schoenen aan heb getrokken ga ik naar buiten, het is vochtig buiten maar het uitzicht is prachtig. De appartementen liggen aan het bos, dus ik besluit even mijn hoofd leeg te maken en loop het bos in.

Na een tijdje gelopen te hebben wil ik weer terug naar de appartementen. 'Shit!' Zeg ik hardop, ik weet niet meer waar ik ben. Ik pak mijn mobiel die ik kreeg van  Nash, maar zoals ik al dacht heb ik geen bereik. Wat zullen de jongens wel niet denken, ik ben al veel te lang weg. Ik geef het op dus begin maar te roepen. 'Nash!, Cam!' Roep ik maar ik hoor niks. Na lang gelopen te hebben ga ik maar tegen een boom zitten om uit te rusten. Gelukkig ben ik gewend om niet veel te eten op een dag, is het toch nog ergens goed voor.

Na een half uurtje zitten hoor ik iemand roepen. 'Lauren!' Hoor ik. Volgensmij is het Nash. 'Nash!' Roep ik terug. Hij is dichtbij. Als ik hem zie ren ik op hem af en spring ik in zijn armen. Ik sluit mijn ogen en geniet van de liefde en warmte die hij mij geeft. 'Ik was zo bezorgd!'. Zegt hij alsof hij moet huilen. 'Moet je nou huilen'?, zeg ik wanneer hij mij weer op de grond heeft gezet. Hunter komt nu ook aanlopen. Ik veeg Nash zijn tranen weg en sluit hem nog even in mijn armen. 'En jij zal vast Lauren zijn' zegt Hunter. 'Ja!, leuk je te ontmoeten Hunter'. 'Zullen we terug gaan' zeg ik vast iets te moe. Ik heb geen idee hoe laat het is, maar ik heb hier lang gezeten dat weet ik wel.

Pov. Nash

Aan de stem van Lauren merk ik dat ze moe is. Ik loop naar haar toe en til haar op. Ze legt haar armen om mijn nek en haar hoofd legt ze tegen mijn borst. Het voelt zo warm. Haar aanraking voelt onwerkelijk. Samen met Hunter naast me lopen we terug. Wij zijn al vaker in deze appartementen geweest dus we kennen het bos ook al bijna uit ons hoofd. Als we er bijna zijn merk ik dat ze slaapt. Haar greep om mijn nek verzwakt en haar ademhaling gaat minder snel. Als we er zijn zien we de andere. Hunter zet een vinger op zijn mond als teken dat we stil moeten zijn. Ik loop naar binnen en zie Cameron me boos aankijken. Ik geef geen aandacht aan hem en draag haar naar binnen. Ik ga naar mijn kamer en leg haar neer in mijn bed. 'Slaaplekker Lauren', zeg ik en geef haar een kus op haar wang....

599 woorden! Haha
Wat is julie favo MagCon boy? (Mag oud of nieuw zijn) Mijne Nash Grier of course. :)
XX!