hfd. 25

478 28 7
                                    

Pov. Lauren

Ik word wakker in het vliegtuig. Ik knipper met mijn ogen en kijk uit het raampje naar buiten. Ik zie de wolken onder me. 'Goedemorgen Lauren'. Zegt een bekende stem. Ik kijk naast me en zie Blake me aankijken met een glimlach. 'Waar gaan we heen?', vraag ik nu bezorgd. Waarom zouden ze me meenemen naar een ander land? En Nederland achterlaten. Ze hebben nieteens iets gezegd! Woede en verdriet komt in me op. 'We gaan naar Los Angeles' zegt hij rustig. Ik kijk hem boos aan en zie de andere jongens op verschillende plaatsen in het vliegtuig zitten. Zonder iets te zeggen sta ik op en loop naar de WC in het vliegtuig. Ik moet mezelf tegenhouden, anders schreeuw ik het hele vliegtuig bij elkaar.

Ik zit gewoon in het vliegtuig naar L.A. ik vind het niet heel erg want in Nederland had ik ook geen huis, maar toch mis ik het. En het feit dat ze niks hebben gezegd maakt me verdrietig vanbinnen. Ik doe de bril van de WC naar beneden en ga er op zitten. Gelukkig is dit niet zo'n vieze stink WC. Het is hier heel luxe.

Ik zit en voel te tranen in mijn ogen prikken. Ik wil ze inhouden en niet huilen, maar ik kan het niet stoppen en voel de tranen over mijn wangen lopen. Kom op Lauren! Zeg ik in mezelf. Ik ben altijd sterk geweest en dat moet ik ook blijven. Ik veeg snel mijn tranen weg en kijk in de spiegel. Tot mijn telleurstelling zijn mijn ogen rood van het huilen. Ik moet nu terug naar de stoel naast Blake want ze riepen om dat we bijna gaan landen. Ik heb geen andere keuze en doe langzaam de deur open. Ik kijk naar beneden wanneer ik door de paden heen loop. Wanneer ik weer bij mijn stoel ben laat ik me zakken.

Ik voel de ogen van Blake in mijn rug branden. Ik wil hem niet aankijken, maar ik voel zijn vingers onder mijn kin waardoor ik word verplicht hem aan te kijken. 'Sorry Lauren, we hadden je het moeten vragen... maar je betekend teveel voor ons'. Zegt Blake nu lief. Ik kijk hem emotieloos aan en ga op zijn schouder liggen. Hij slaat een arm om me heen en we gaan landen. Ik heb nog nooit gevlogen, dus dit is erg nieuw voor me.

Wanneer we geland zijn stappen we uit en halen onze koffers. Sommige van de jongens gaan naar hun familie omdat ze in de buurt zijn. Ik neem daarom afscheid van Nash, Matthew, Dylan, Carter, Chris en Hunter en Brandon. Jack J en Jack G moeten vanavond al weer optreden dus neem ik ook afscheid van de jongens. Nadat ik iedereen die gaat een knuffel heb gegeven sta ik hier met Taylor, Blake, Jacob, Cameron, Aaron en Shawn. We pakken onze koffers en laten 2 taxi's komen naar ons hotel.

Ik ga voorin naast de bestuurder zitten en Cameron, Aaron en Jacob zitten achterin. Ze praten over vanalles en nog wat. Ik probeer de gesprekken te volgen maar met mijn gedachten zit ik bij andere dingen. Er is al zoveel gebeurd de laatste tijd, ik kan het bijna niet geloven. Ik pak mijn koptelefoon en mobiel en luister naar de muziek. Ik kijk uit het raam en zink weg ik mijn gedachten.

Ik word na een tijdje uit mijn gedachten gehaald door een schouderklop van Aaron. 'Lauren we zijn er', zegt hij lief en aait me over mijn haar. Het voelt fijn en stap rustig de auto uit. Ik bedank de chaffeur nog even voor ik de deur dichtgooi. We pakken onze koffers en checken in. Het schijnt dat ik met Cameron en Blake in een kamer lig. Fijn denk ik in mezelf en loop de lift in. Iedereen heeft een eigen sleutel dus ik kan de kamer in en uit wanneer ik wil. Ik ben er eerlijk gezegd erg blij mee. Ik loop de gang door opzoek naar de hotelkamer. Nummer 834. Ik ben er. Ik steek de sleutel in de kamer en open de deur. Het ziet er allemaal best ruim en mooi uit.

Ik leg mijn tas op het bed en pak mijn spullen uit mijn tas. Ik leg alles netjes op zijn plek. Ik ben de eerste in de kamer en heb dus weer het bed bij het raam geclaimd. Ik ben al klaar voordat de jongens binnenkomen en ga even rondkijken. Ik ga naar de plattegrond en zie een muziekkamer op de plattegrond staan. Ik zing al zins ik heel jong ben. Ook speel ik een beetje piano. Ik heb het al een tijd niet gedaan dus besluit naar de kamer te gaan. Ik zie dat ik de enige ben, waar ik blij mee ben want ik ben erg verlegen.

Ik ga acher de piano zitten en adem een keer diep in.

Somethimes i wonder...

Wanneer ik het nummer out here on my own heb gespeeld hoor ik geklap vanaf de deur. Ik kijk en word rood als ik zie wie het is...

Bedankt voor het lezen!!!
XX 😍 waardeer jullie support heel erg. Bedankt daarvoor.
Ik ben wel benieuwd naar jullie.
Wie is jullie favoriete Magcon boy? En wat zijn jullie hobbies? Let me know! 😋😉

Scared To Love, Magcon Story (Dutch)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu