ATELOPHOBIA (Zayn Malik)

Κεφάλαιο 4.

''Λυπάμαι που δε μπορώ να είμαι μαζί σου,σήμερα.Αλήθεια,λυπάμαι.'' κατεβάζει το κεφάλι του ξεφυσώντας.
Οι παλάμες του βρίσκονται στο πρόσωπό του όσο κρύβει το κουρασμένο βλέμμα του.
Τα μικροσκοπικά της χέρια στέκονται στο πηγούνι του.Πλησιάζει κοντά του και του υπόσχεται πως όλα θα πάνε καλά.
Τίποτα δε θα συμβεί.
Τον καθησυχάζει και προσπαθεί να τον απελευθερώσει από τις τύψεις που τον ταλαιπωρούν.

''Σταμάτα να είσαι τόσο καλός.'' ο αντίχειρας της τυλίγεται στις καστανές μπούκλες του και εκείνος την αγκαλιάζει.

''Θα σου τηλεφωνήσω μόλις τελειώσω.'' τον ενημερώνει και κλείνει την πόρτα πίσω της αφήνοντας τον προβληματισμένο για την κατάληξη που θα έχει όλο αυτό.

Το στρώμα χιονιού καλύπτει σαν σεντόνι το πεζοδρόμιο και η κοπέλα βιάζεται να φτάσει στο παγοδρόμιο.
Τα μάγουλα της υιοθετούν ένα απαλό κόκκινο χρώμα και αχνά σύννεφα ψύχους εκτοξεύονται από τα χείλη της καθώς χαιρετάει τον καινούργιο υπάλληλο του κτιρίου.
Της παραδίδει τα παγοπέδιλα που στηρίζονται μόνα τους στο πλατύ ξύλινο ράφι.
Ο άνδρας δε κάνει καμία προσπάθεια να χαμογελάσει όσο την βλέπει να προχωράει με μεγάλες δρασκελιές προς τον διάδρομο,καλυμμένο με πάγο.
Η μελωδική μουσική,ευφραίνει την ακοή της και ξεκινάει να χορεύει.

''Είμαι τόσο περήφανος για εσένα!'' διακρίνει τη φωνή του Richard μέσα από το πλήθος των θεατών.
Οι προβολείς την περιτριγυρίζουν.
Τα πάει περίφημα.
Το λαμπερό φόρεμα στολίζει το σώμα της κάνοντάς την γοητευτική.
Είναι έτοιμη να κάνει το γνωστό και απαιτητικό για εκείνη άλμα στο οποίο πρέπει να προσγειωθεί στον πάγο με τη μύτη του πέδιλου.
Παίρνει μία βαθιά ανάσα και απογειώνεται στον αέρα.

''Τα παγοπέδιλα είναι χαλασμένα!Ωω..Θεέ μου!Season,σταμάτα!'' η γυναίκα ουρλιάζει τρέχοντας προς το μέρος της.
Το κοινό παρακολουθεί με φόβο τη σκηνή που εκτελείται μπροστά στα μάτια της.
Η νεαρή σκοπεύει να ακουμπήσει στο δάπεδο ύστερα από μία θεαματική στροφή.
Το κοφτερό μέταλλο που τοποθετείται κάτω από τα λευκά μποτάκια,αρνείται να διασχίσει τον πάγο.Να χαθεί σε αυτόν.
Με μιας το σώμα της,πέφτει με έναν βαρύ κρότο στο κρυστάλλινο πάτωμα.
Ένα επιφώνημα φόβου ξεφεύγει από τα χείλη της.
Ξαπλωμένη στη μέση του,αψεγάδιαστου στρωμένου,πάγου δείχνει ανήμπορη.
Φωνές ακούγονται γύρω της και ένα παχύ υγρό κυλάει στο πρόσωπό της.
Με τρεμάμενα δάχτυλα πλησιάζει το μέτωπό της.
Είναι μουδιασμένη.
Αίμα βρίσκεται στις άκρες των δαχτύλων της.