''Λυπάμαι,Season.Γνωρίζω ότι θα είναι δύσκολο για εσένα.''
Τα τρεμάμενα δάχτυλά της,σχηματίζουν απροσδιόριστα μονοπάτια στο βελούδινο ύφασμα.
''Σκέψου την υγεία σου και σταμάτα να κλαίς.Ευχαρίστησε το Θεό που είσαι ζωντανή.''
Λουλούδια,σχεδιασμένα από μετάξι,απλώνονται στο φόρεμα της.
Κίτρινα τριαντάφυλλα,ξεκουράζονται στη μέση της,σχηματίζοντας ακανόνιστες διαδρομές,με καθοδηγητή τις μακριές ρίζες τους,φτιαγμένες από πράσινη,ακριβή κλωστή.''Σταμάτα.'' ψιθυρίζει.
Ο άνεμος που βρίσκει καταφύγιο στο μικροσκοπικό δωμάτιο,παρασέρνει τις καστανές μπούκλες της στο έξαλλο παιχνίδι του.''Μη φέρεσαι σαν παιδί.Είσαι μεγάλη,πια!''
Οι λευκές κουρτίνες που στολίζουν το παράθυρο,συμμετέχουν και αυτές στο ύπουλο παιχνίδι.Χορεύουν ρυθμικά και καταφέρνουν να παρασυρθούν από τον άνεμο.Εκείνος,της γαργαλάει κάνοντας τες να χορέψουν με περισσότερο ζήλο και ένταση.
''Σταμάτα.'' λέει πιο δυνατά,κοιτάζοντας τη μορφή της,στον πελώριο καθρέπτη.
Παρατηρεί τα σημάδια στο μέτωπο της και ξεφυσάει.
Τοποθετεί τα μαλλιά της,σ'εκείνο το σημείο κρύβοντας το.''Θα ακούσεις τις εντολές του γιατρού.Μη γίνεσαι ξεροκέφαλη.''
Δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον εαυτό της.
Δαγκώνει με μανία τα χείλη της και ακουμπάει την παλάμη της,στο τελείωμα του φορέματός.''Σταμάτα.'' πολεμάει να νικήσει τα θηρία,στη καρδιά της που ουρλιάζουν για ελευθερία.
Τα καταφέρνει.Για λίγο.Με αργές και προσεκτικές κινήσεις,σηκώνει το φόρεμα μέχρι το στομάχι της.
Το βαθύ,πράσινο χρώμα των ματιών της,δείχνει αδύναμο και ξεθωριασμένο.
Επεξεργάζεται τα γόνατά της και αφήνει ένα επιφώνημα πόνου να δραπετεύσει από τα κόκκινα χείλη της.
Χαϊδεύει την χτυπημένη περιοχή πάνω από τους αστραγάλους της.''Είσαι αχάριστη.Ναι,αυτό είσαι.''
Με την παλάμη της,χαλάει το έντονο βάψιμο,που λερώνει το πρόσωπό της.
''Σταμάτα!Σταμάτα!Σταμάτα!'' φωνάζει φέρνοντας τα χέρια της στα αυτιά της.Τα χρησιμοποιεί ως κάλυμμα προσπαθώντας να διαγράψει τις αναμνήσεις,των προηγούμενων ημερών,μηνών,χρόνων.
Τα καταφέρνει.Για λίγο.''Δεσποινίς Miracle;'' επανέρχεται στην αρχική της κατάσταση.
Δένει τα χέρια της μεταξύ τους,σταματώντας το τρέμουλο.
Η γυναίκα,στέκεται μακριά της χαμογελώντας.
ESTÁS LEYENDO
ATELOPHOBIA (Zayn Malik)
FanficAtelophobia {A-tel-o-pho-bia} ; The fear of imperfection.The fear of never being good enough. ''Ποιά είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;'' ''Έχω πάψει πλέον να κάνω σχέδια.'' ''Είμαι μόνη μου.Μόνη.Μία μικροσκοπική τελεία σε μία απέραντη επιφάνεια.Πον...