Κεφάλαιο 3.

132 23 3
                                    

Το ψυχρό λευκό χρώμα που περικλείει το τοίχο απέναντί της,την αρρωσταίνει.
Κακές αναμνήσεις επιστρέφουν στο μυαλό της και προσπαθεί να τις αποβάλλει.
Η έντονη μυρωδιά των φαρμάκων και αντισηπτικών,πλημμυρίζει το δωμάτιο της ιατρικής κλινικής και τη δυσκολεύει από το να αναπνεύσει σωστά.
Σηκώνει περισσότερο το σώμα της και στηρίζεται στους αγκώνες της,θέλοντας να πραγματοποιήσει μία,από τις εκατομμύριες ασκήσεις τις οποίες έχει υποστεί,σήμερα.
Το ενθαρρυντικό χαμόγελο του πατέρα της,δίνει το κίνητρο σε εκείνη να ασκήσει δύναμη στα πόδια της προκειμένου να σηκωθεί από το μεταλλικό κρεβάτι.
Τα καταφέρνει.Για λίγο.

''Δε-Δεν μπορώ.'' ένα επιφώνημα πόνου ξεφεύγει από τα χείλη της όταν πιάνει τη μέση της.
Κρύβει το πρόσωπό της στη σπηλιά των χεριών της και αφήνει τα δάκρυά της να κυλήσουν στα μάγουλά της.
Σταγόνες ιδρώτα,σχηματίζονται στο μέτωπό της και εύχεται να γίνει καλά.
Εύχεται να μη χρειαστεί να επισκεπτεί ξανά,αυτό το μέρος.
Είναι μόλις εικοσιτριών.
Έχασε ήδη ένα χρόνο από τη ζωή της,από τις σπουδές της,από τα όνειρά της.
Το ατύχημα,της κόστισε πολλά και δεν παύει να κατηγορεί τον εαυτό της που δεν μπόρεσε να το αποτρέψει.

''Σχεδόν τελειώσαμε Season.Κάνε λίγη υπομονή ακόμη.'' την παρακαλάει η Samantha,η γυναίκα που έχει αναλάβει να της κάνει φυσιοθεραπεία,χαρίζοντας της ένα απαλό σφίξιμο στο χέρι.
Η κοπέλα κουνάει το κεφάλι της και τείνει να σηκωθεί για άλλη μία φορά από το κρεβάτι.
Όταν τα καταφέρνει,αυτή τη φορά με μεγαλύτερη ευκολία,ο πατέρας της χειροκροτεί περήφανος για το επίτευγμά της.
Οι υπόλοιποι γιατροί στο θάλαμο κάνουν το ίδιο και η Season γελάει σκουπίζοντας τα δάκρυά της.

''Τα πήγες περίφημα.'' την συγχαίρει η Samantha,αγκαλιάζοντας την προσεχτικά.
Την ευχαριστεί χαμηλόφωνα και με τη βοήθεια της γυναίκας αλλά και του πατέρα της,καταφέρνει να οδηγηθεί προς την έξοδο του αποπνικτικού δωματίου.

                      •••

''Έγραψα ένα τραγούδι για εσένα.'' την ενημερώνει χαμογελώντας διάπλατα.
Αφαιρεί το σκουφάκι από το κεφάλι του,ελευθερώνοντας τα ατίθασα μαλλιά του.
Την βοηθάει να βάλει τη ζώνη ασφαλείας και ύστερα,καθαρίζει το λαιμό του,έτοιμος να τραγουδήσει.
Η Season,ξεσπάει σε γέλιο και ο Harry την κοιτάζει περιφρονητικά.

''Υποτιμάς τα τραγούδια μου;'' δαγκώνει τα χείλη του αποτρέποντας τον εαυτό του από το να γελάσει.
Διορθώνει τα γάντια που προσφέρουν ζεστασιά στα χέρια της και γυρίζει να τον κοιτάξει.
Πλησιάζει το πρόσωπό του στο δικό της και εκείνη του χαρίζει ένα γλυκό φιλί στο μάγουλό.

ATELOPHOBIA (Zayn Malik)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora