ATELOPHOBIA (Zayn Malik)

Κεφάλαιο 7.

''Παιδική χαρά;Σοβαρά Season;'' την ρωτάει με σαρκασμό και δε μπορεί να κρύψει το χαμόγελο που σιγά-σιγά ζωγραφίζεται στα χείλη του.
Τα δικά της χείλη είναι μισάνοιχτα καθώς παρατηρεί με ενθουσιασμό το χώρο που εκτείνεται κατά μήκος τους.
Το πρόσωπό της φωτίζεται και η αθωότητά της αντανακλά στο αυτοκίνητο κάνοντας τον Harry να γελάσει.
Με προσοχή αποχωρεί από το όχημα και με αργά βήματα κατευθύνεται προς την παιδική χαρά που από την αρχή της τράβηξε την προσοχή.
Το αγόρι στο αμάξι προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι μόλις έχει συμβεί και όταν το κάνει,γουρλώνει τα μάτια του.

''Season!Περίμενε!'' φωνάζει και κλειδώνει το αυτοκίνητο τρέχοντας κοντά της.
Ενώνει το χέρι του με το δικό της και την κοιτάζει απειλητικά.

''Αργούσες πολύ.'' παραδέχεται η κοπέλα ανασηκώνοντας τους ώμους της.
Παιδικές φωνές γεμίζουν την ακοή τους.
Ο,στρωμένος με χαλίκι,χώρος ζωγραφίζεται αχνά στις κόρες των ματιών τους.
Τα λεπτά της πόδια κλωτσάνε τα μικροσκοπικά πετραδάκια που καλύπτουν το έδαφος.
Η σκόνη που προκαλεί η κίνηση της,τους τυλίγει δένοντας τους σφιχτά και απογορεύοντάς τους να ξεφύγουν από τις αποπνικτικές αλυσίδες της.
Ο Harry βήχει και σπεύδει να φέρει τις πελώριες παλάμες του στο πρόσωπό του προκειμένου να αποτρέψει τα δάκρυα που σχηματίζονται στα βλέφαρά του.

"Season.." γρυλίζει μέσα από τον βήχα του.
Εκείνη γελάει και αυτό είναι αρκετό ώστε να κατευνάσει την ενόχλησή του.

"Συγγνώμη." απολογείται και ξεκλειδώνει το χέρι της από το δικό του.Με αργές κινήσεις κατευθύνεται στην μοναδική κούνια που φιλοξενεί το πάρκο.
Χαμογελάει στην εικόνα του μικρού κοριτσιού που διασκεδάζει ανέμελο καθώς παρασέρνεται από τη φορά του ανέμου.
Θυμάται τον εαυτό της όταν συνήθιζε και η ίδια να είναι ελεύθερη,χαρούμενη,ευτυχισμένη.

"Ανέβα." η βαριά φωνή την αποσπά από τις σκέψεις της.
Οι πυκνές,καφέ μπούκλες κουνιούνται συγχρονισμένα κάθε φορά που το αγόρι μιλάει.
Στέκεται στη θέση της,ακίνητη και τον παρατηρεί.
Τα χέρια του κρατούν το σκουριασμένο σίδερο της κούνιας ενώ τα λευκά παπούτσια του,τώρα έχουν καλυφθεί με λάσπη.
Η Season,δέχεται με προθυμία την πρότασή του.
Ο Harry,χαμογελάει αχνά και χτυπάει με τις άκρες των δαχτύλων του την σκληρή,ξύλινη επιφάνεια της άδειας κούνιας.Το κορίτσι που καθόταν προηγουμένως εκεί έχει φύγει.
Οι παιδικές φωνές ηχούν σαν μελωδία στα αυτιά τους.
Φτάνει στη ξύλινη κατασκευή και κοιτάζει με ανησυχία τον φίλο της.