İlk Görüşte Aşk

Manzaraya En Yakışan

Tamam beni öldürebilirsiniz . Izin veriyorum herkes için bunu yapmak isteyen mesaj ayşin adresimi yollayayım , bulmakla ugrasmasin . Gerçekten çok çok özür dilerim hikayeyi yazmadığım için . Aradan resmen 2 buçuk - 3 yıl geçti . Baslarda okul yüzünden yazmayı bırakmıştım . Sonra da bu hikayeyi yazdığım hesabı kullanmayı bıraktığım için yazamadım . Gecen gun wattpadde dolaşırken kendi hikayeme rastladım ve 4 bin okunduğunu gördüm . Sonra yorumları da okuyunca kendime kızdım ve hemen bu hesaba giriş yaparak gecenin 4ü olmasına bakmadan yazdım . Umarım beğenirsiniz . Beni affedin ...

"Gözerini kapat . "

Hemen gözlerimi kapattım . Her ihtimale karşı elleriyle gözlerimi kapattı .

"Geri sayım yapacağız ve gözlerini açacağım . Tamam mı ? 10 ... 9... "

Kalbim hızlanmayı bırakmıyordu . O gerisayımı yaparken ben de içimden saydım ve en son 0 dedikten sonra gözlerimdeki perde indi . Ve gördüğüm manzara karşısında büyülendim .

"Ama nasıl yaa ! Nasıl hiç farketmem !" diyerek önümdeki manzaraya baktım . Güneş sanki kız kulesinin oradan bir başka batıyordu . Karşımdaki renk cümbüşü nereyse her saniye farklı tonlara dönüyor diyebilirdim . Mor , turuncu , lacivert , kırmızı ...

"Çok güzel değil mi ? Çoğu zaman okuldan sonra buraya gelirim . Ama yeni keşfettiğim için mutsuzum . Sanki her hangi bir günde bu manzara kaybolacak gibi geliyor . Sahiplenme duygusu galiba . Sevgi gibi ... Seversin ve elinde tutmak onu kaybetmemek için hep yanında olmak istersin , üzerine titrersin ." 

" Sanırım Manzarayı kıskanmalıyım ." dedim gülümseyerek hala manzaraya bakarak .

"Keşke seni buraya daha önce getirseydim  ."

"Neden ?"

"Çünkü Bu manzaraya en çok yakışan tek şey sensin . "

Bu sözleriyle uzun süreden sonra ilk defa ona baktım . Manzaraya bakarkenki hayranlığımı hiç azaltmadan ...

"Hem saçların havalanınca sanki manzara resimmiş ve onu resmeden kişi eserine son dokunuşlarını yapıyormuş gibi duruyor . " dediğinde ise daha fazla dayanamayıp kafamı eğip utanarak ellerime baktım . Bu kadarı bir insan için fazlaydı .

"Utanınca kızaran yanakların ise odaya giren ve kağıdın parlamasına neden olan güneş ışığı gibi ... "

"Sanırım öleceğim . " diyerek gözümü kapatıp açtım . Sözlerimden sonra bir kahkaha bahşetti bana . Nedenini bilmediğim bir şekilde , ben kahkaha atınca anırıyormuş gibi oluyor ama onun kahkahası kuş cıvıltısı gibi geliyor .

" Ölmek için doğru yer ama benim için değil . Hep yanımda olman doğru bence ."
"Ben de zaten burdan denize dalsam boğulmadan yüzebilirmiyim diye düşünüyordum ." dedim alayla yüzümü yukarı kaldırırken . Ve yine o bakışlar ... Hani şu tarif edilemeyen , bir sıfat koyulamayan bakışlar .

"Ama sen böyle bakarsan gerçekten atlayacağım . " dedim gözümü kaçırarak . Güldü ve kolları ile belimi kavrayıp iyice yanına çekti beni ve saçlarıma öpücük bıraktı .

"Merak etme atlarsan ben seni tutarım ..."

×××××

"Sabah saat 11 ! Diyor terlik gelsin bir ! Terlikle şenlensin yatak bir bir ! "

Annemin yanımda beklerken yazdığı şaheseri gözlerim kapalı alkışladıktan sonra geri kafamı yastığa gömdüm . Bu sefer gerçekten yatağım terlikle şenlendi . Annemin durmadan attığı dört tane terliği havadaki ayaklarımla engelledim