CHAPTER FIFTEEN: WORRIES

44 1 0
                                    

MINERVA'S OVA

"Today's the big day, Minerva!" Isa exclaimed, already preparing our luggage for tomorrow.

I smiled at that thought. At last, we're finally moving out at this freaking house. Renovations are done. Now that house just need people.

"Catch!" Isa threw my I.D. to me. I tried to catched it but it landed exactly around my neck.

"Nice throw," I said, fixing my collar and my I.D. I did a final check on my uniform before parting ways with the mirror. Even though I'm intelligent, I sometimes forget trivial things. In one of my court trials, I didn't notice that I was wearing flats on my right, and heels on my left. Good thing Isa always bring extra heels on our car. It was quite embarassing back then because on the hallway of the building, people are giggling and sneaking looks at me. That is why I always check myself on the mirror for final inspections.

"Am I okay?" I faced Isa with my hands on my waist.

"You're perfect,"

"Thanks."

I heard a knock in the door. "Minerva, tara na! Malalate tayo,"

"Eto na!"

Binuksan ko ang pinto at nakita ko si Evander. Nanlaki ang mga mata niya.

"Ba't ganyan mukha mo?"

"Ah wala. Nasanay lang kasi ako na hindi ka nakadisguise ng ganyan," paliwanag niya. Sabay kaming dalawa na bumaba sa hagdan.

"Well, kailangan mo nang sanayin ang sarili mo na ganito ang itsura ko kasi sa school mo na lang ako makikita," napatigil sa pagbaba ng hagdan si Evander. Tumalikod ako at tumingin sa kanya.

"Uuwi na kayo? Bakit parang mabilis ata?" Nakakunot pa ang kanyang mga kilay.

"Konti lang naman 'yung mga ginawang renovations sa bahay kaya mabilis lang. Magpapaalam na nga kami mamaya kay tita,"

"Ano pa bang masasabi ko? Basta welcome kayo ni Isabelle dito sa bahay anytime," he flashed a fake smile.

"Salamat," we resumed on walking downstairs.

Pumasok na kami sa sasakyan. There was an awkward silence and we were both looking out at the window.

"Umm, siguro naman 'di mo nakalimutan ang araw na 'to?" I was surprised by the sudden question.

"Well, today is monday.. So what?" Hindi ako humarap sa kanya. Tinitignan ko ang mga bahay na nadadaanan namin.

"Two days before the exams ngayon,"

Forgotten Tears #ON HOLD#Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon