Charanty University: School Rules

Chapter 22: Because I Like Him For Me

Nate' s POV

Nakakatawa 'noh? Ayaw sakin ng pinsan ni Lianne. Pero mas nakakatawa ang rason niya kung bakit.

" ... Because I like him for me. " Then she laugh hard like an evil. I know iniinis lang siya ng pinsan niya. Hahaha.

" What the hell!? Akin lang siya so back off! " Nagulat ako sa inasal ni Lianne. Seriously? Sineseryoso niya yon? Pero natutuwa ako kasi ayaw niyang maagaw ako ng iba.

" No, he's mine! " Sabay cling sa akin sa braso ko ni Yumi. Kumindat siya sa akin na ibig sabihin ay pakisamahan ko nalang ang kalokohan niya.

" Argh! You don't have the right to touch him! Ako lang ang pwedeng gumawa niyan! " Sabay tapik sa kamay ni Yumi na nakahawak sa akin. Nakakatuwa talaga sila.

" He's mine kaya. You know, mas maganda ang fes ko sayo and I'm more sexier than you! " Sabay tawa ng nakakaloko ni Yumi. Aish.

" Wah! I hate you, I hate you! Nate is mine! Asawa ko siya! Alis! Layas! Kung ayaw mong masabunutan ang kilay mo! " A-asawa!? Shocks. Kinikilig ako. Nakakabakla.

" Wahaha! I'm just biro-biro. Look, Nate kung gaano ka kalove ng pinsan dear ko. Don't mo siyang sasaktan kung you don't want to pili ng sarili mong kabaong. " Sabay bitaw sa akin. Actually, she's serious while saying it. Nakakatakot. Geez.

Ito namang Auntie nila, tawa lang ng tawa habang nakasunod sa amin. Pulang pula siya na parang ihing-ihi? Hahaha.

Pero biglang sumeryoso ang mukha niya at tiningnan ako ng masinsinan.

" Yeah. Don't try to hurt her or else... " Ganyan ba talaga sila? Nakakatakot ha!

Pumunta kami sa isang restaurant dahil gutom na daw ang Auntie niya at pinsan niya. Sabagay, ako din naman.

Dali-daling umupo si Lianne sa dulong upuan at hinila ako. Ayaw niyang magkakatabi kami ng pinsan niya. Pano ba naman kase, masyado niyang sineseryoso ang sinabi ng pinsan niya.

" Kami ng dalawa ni Yumi ang oorder. Auntie, Hon, pick your orders na. " Sabay turo sa hawak naming food brochure.

" Sweet and Sour Pork with Fried Rice nalang ang akin. " Sabi ko. Paborito ko kasi 'yon. Madalas lutuin nung Grandma ko nung buhay pa siya.

" Mine was Pasta Special. Sabihin mo damihan kasi gutom na ako. " Sabi naman ng Auntie niya. Medyo natawa kami sa sinabi niyang damihan kasi gutom na siya. Hahaha.

Naiwan kaming dalawa. Naiilang ako kasi tuwing titingin ako sa kaniya. Nakatingin siya sa akin. All I can do is just to smile. She smiles back.

" Are you serious to my niece? " Anong klaseng tanong 'yan? Syempre naman, oo. Mahal na mahal ko 'yan eh.

" Of course, Tita. " I said seriously and smiled.

" Ano bang nagustuhan mo sa pamangkin ko? " He asked seriously again. Grabe. Nakakabakla pero sa totoo lang, nakakatakot siya.

" Siya po mismo. " O diba! Pak na pak ang sagot ko. Ting! Napangiti naman siya sa sinagot ko sa kaniya.

" Paano mo mapapatunayan na karapat-dapat ka sa kaniya? " Karapat-dapat? Di naman yun natatantiya. Pero sige, sasagutin ko na.

" Mahal ko po siya. " Sinpleng sagot ko. Napasimangot siya at napakunot ang noo sa aking sinabi. Anong masama sa sinabi ko?

" Yun lang ba? " Tanong niya na may halong pagtataray. Bakit? Totoo naman ah. Karapat-dapat ako kay Lianne kasi mahal ko siya.

" Mahal ko siya at mahal niya po ako kaya sapat na 'yon dahil alam kong masaya siya sa piling ko. Don't worry, I make her laugh and happy as I can do. Feel her how much I love her. And protect her. Kaya kong isuko ang lahat sa kaniya pero hindi pa sa ngayon dahil napakabata pa po namin. " I said like a speech then I smiled cheefully, ang galing ko!

Napatawa siya ng todo sa sinabi ko at nagthumbs-up.

Bumalik na sa upuan namin sina Lianne at Yumi.

" Oh, Auntie, Hon? Why so red like a tomato, huh? Sabihin niyo lang kung natatae kayo dahil ayaw naming mabaho dito. " Then, nagtawanan ang magpinsan. Napangiti nalang ako, nagbago na talaga si Lianne. Tahimik, alone, lonely. Ngayon? Masiyahin, madalas maingay na, at gustong madaming kasama lagi.

" Hey, wag niyo seryosohin. Kain na tayo. Akala ko ba, gutom na kayo. Let's eat! " At, kumain kami ng masaya.

THE END.

Joke lang! Di pa. Kayo naman. Hahaha. Bilis tawa kayo. Maluluge ako. Buti nga ako dami ko tawa eh, tatlo!

- END OF CHAPTER 22 -

Three chapters to go. This will finally end at Chapter 25. Thanks!