AŞK-I DEFYAL

10.BÖLÜM DEPRESYON

Defne'nin ağzından

Uyandım. Başımda Çınar ve Polat abim vardı.

Ç: Fınduğum iyu misun?

Ben: Hı-hı.

P: Sıpsı iyu olduğuna emin misun? Baksana yüzün gözün şişmiş.

Ben: İyiyim de siz nasıl bu kadar sakinsiniz? Sizin de dellenmiş olmanız lâzım.

Ç: Biz izun verduk. Ama seni bir üzsün.

S: Defne kahvaltı hazırladım. Bu arada Toprak abi ile konuştum Serenay'ı aradım. Bir kaç saat sonra burda olur.

Ben: Tamam da ben yemiycem.

S: Dün de bir şey yemedin ama.

P: Defne böyle olmaz abim. Hadi.

Ben: İştahım yok.

Çınar'ın telefonu çalar.

Ç: Alo.

Ç: İyu. Tamam vereyrum.

Ç: Defne al bakalım.

Telefonu aldım.

Ben: Alo.

Y: Alo Defne'm.

Ben: Yalın.

Y: İyi misin?

Ben: İyiyim.

Y: Hep ağladın demi?

Ben: Hı-hı.

Y: Seni çok özledim. Keşke yanımda olsaydın.

Ağlamaya başladım.

Ben: Bende seni özledim.

Y: Ağlama güzelim.

Ben: Ben seni özledim. Abim hiç izin vermiycek.

Y: Ben o işi halledicem. Görüşürüz canım.

Ben: Görüşürüz kalasçım.

Telefonu kapattık ve Çınar abime verdim.

P: Defne abim ağlama da. Harab ettun kendinu.

Ben: Toprak abim hiç izin vermiycek.😭😭

Ç: Biz şirkete gideyruz. Akşam seni böyle görmiycem ha.

Bir şey demedim. Abimler gitti.

S: Ayy Defne yeter. Çık şu depresyondan.

Ben: Ya ben sevdiğim adamdan ayrı kalıyorum senin dediğin şeye bak.

S: Ben ne demişum? Demişum sanki bi şey.

Kapı çaldı.

S: Heehhh Serenay da geldi. B*ku yedik. Harika.

Selin sinirle kapıyı açtı.

Ser: Selam ikiz. Heyy Defne ben geldiim.

Odamdan çıktım. Serenay beni görünce elindeki eşyaları düşürdü. Yanıma geldi.

Ser: Defne noldu sana?

Ben: Sevdiğim adamdan ayrı kalıyorum. Nolcak?

Daha çok ağlamaya başladım.

Sel: Aaa Defne yeter ağlama. Harab ettin kendini.

Ser: Ayy evet Defne. Çok kötü görünüyorsun.