Defne'nin ağzından
Uyandım. Başımda Çınar ve Polat abim vardı.
Ç: Fınduğum iyu misun?
Ben: Hı-hı.
P: Sıpsı iyu olduğuna emin misun? Baksana yüzün gözün şişmiş.
Ben: İyiyim de siz nasıl bu kadar sakinsiniz? Sizin de dellenmiş olmanız lâzım.
Ç: Biz izun verduk. Ama seni bir üzsün.
S: Defne kahvaltı hazırladım. Bu arada Toprak abi ile konuştum Serenay'ı aradım. Bir kaç saat sonra burda olur.
Ben: Tamam da ben yemiycem.
S: Dün de bir şey yemedin ama.
P: Defne böyle olmaz abim. Hadi.
Ben: İştahım yok.
Çınar'ın telefonu çalar.
Ç: Alo.
Ç: İyu. Tamam vereyrum.
Ç: Defne al bakalım.
Telefonu aldım.
Ben: Alo.
Y: Alo Defne'm.
Ben: Yalın.
Y: İyi misin?
Ben: İyiyim.
Y: Hep ağladın demi?
Ben: Hı-hı.
Y: Seni çok özledim. Keşke yanımda olsaydın.
Ağlamaya başladım.
Ben: Bende seni özledim.
Y: Ağlama güzelim.
Ben: Ben seni özledim. Abim hiç izin vermiycek.
Y: Ben o işi halledicem. Görüşürüz canım.
Ben: Görüşürüz kalasçım.
Telefonu kapattık ve Çınar abime verdim.
P: Defne abim ağlama da. Harab ettun kendinu.
Ben: Toprak abim hiç izin vermiycek.😭😭
Ç: Biz şirkete gideyruz. Akşam seni böyle görmiycem ha.
Bir şey demedim. Abimler gitti.
S: Ayy Defne yeter. Çık şu depresyondan.
Ben: Ya ben sevdiğim adamdan ayrı kalıyorum senin dediğin şeye bak.
S: Ben ne demişum? Demişum sanki bi şey.
Kapı çaldı.
S: Heehhh Serenay da geldi. B*ku yedik. Harika.
Selin sinirle kapıyı açtı.
Ser: Selam ikiz. Heyy Defne ben geldiim.
Odamdan çıktım. Serenay beni görünce elindeki eşyaları düşürdü. Yanıma geldi.
Ser: Defne noldu sana?
Ben: Sevdiğim adamdan ayrı kalıyorum. Nolcak?
Daha çok ağlamaya başladım.
Sel: Aaa Defne yeter ağlama. Harab ettin kendini.
Ser: Ayy evet Defne. Çok kötü görünüyorsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK-I DEFYAL
FanfictionYeni bir Defyal kurgusu. Dizi ile pek alakası yok. Sadece defyal. Her şey en baştan başlıyor.