AŞK-I DEFYAL

22- AYRILIK

Her zaman ki gibi ağlıyordum. Güvenmiycektim ona. Biliyordum ben böyle olacağını. Yapacaktı bunu bana. Yalın Arass'tı o. Gecelerin prensi Yalın Arass!

-Sabah-

Şirkete gittim. Odama gidip biraz çalıştıktan sonra sıkılmıştım. Yalın'ın odasına gittim. Keşke gitmeseydim! Yalın bi kızla òpüşüyordu! Hızla odadan çıktım. Yürümeye başladım.

Eve gelmiştim. Leyla ve Ezgi'yi çağırdım. Saatlerce ağladım. Telefonum çaldı. Baktım. Plaza Kalasım♡. Telefonumu fırlattım daha çok ağlamaya başladım.

"Kızı öpmekten anca yokluğumu fark etti herhalde."

-Akşam-

Yatağıma yatmış yorganıma sarılmış ağlıyordum. Hayallerim vardı benim. 1 ay sonra sevdiğim adam ile evlenecektim ben. Mutlu olacaktık. Ama yok. Hata yaptım güvenerek.

Cam tıklandı duymazdan geldim. Ne hali varsa görsün. Umrumda değildi o kalas. O artık benin için sadece çocuğumun babasıydı. Bu.

Yalın ısrarla gitmiyordu. Sabrımı deniyor resmen ya!

Kalkıp pencereyi açtım.

"Ne istiyorsun?!"

"Defne'm."

Sarılmak için uzandı çekildim.

"Defol git!"

"Laz kızım noluyor? Niye sinirlendin?"

"Cevabı gayet iyi biliyorsun Yalın Arass."

"Bilmiyorum Defne. Noldu?"

"Bi de soruyorsun!"

"Defne anlamıyorum."

"Yalın bi git!"

"Noluyor anlatır mısın?"

"Sus ve defol!"

"Defne sakin ol!"

"O öptüğün kıza sor!!"

"NE ÖPMESİ LAN?!!"

Arkamı döndüğümde Toprak abim vardı. Bağırmamı duyup gelmiş olmalı. Ben niye abime de anahtar verdim ki amaan konu bu olamaz diyemeden abim Yalın'a vurmuştu. Leyla tuttu.

"Dur bi ayol anlatsınlar."

"Ne duru Leyla bırak geberticem bu herifi!!"

"Abi valla benim suçum yok."

"Abicim bu adamı götürür müsün?"

Abim Yalın'ı yakasından tutup kaldırdı. Odadan çıktılar.

"Bi dakika abi."

Abim durdu. İkisi de bana döndü. Yüzüğü çıkartıp attım. Yalın yaşlı gözlerle bana baktı. Abimden kurtuldu yerden yüzüğü alıp gitti.

Ağlayarak yatağıma oturdum.

"Toprak sen beni Defne ile yalnız bıraksana. Biz kız kıza konuşalım."

Abim gitti. Leyla yanıma oturdu sarıldı.

"Noldu? Anlatmak ister misin?"

"Bitti."

"Olayı anlatsan daha iyi olur sanki."

Olayı anlattım. Hüngür hüngür ağlıyordum.

"Pis kalas!"

"Tamam suçlu da sen sakin mi olsan Defne?"

"Olamam sakin falan."

Ayağa kalktım. Oda da dolaşmaya başladım.