AŞK-I DEFYAL

11.BÖLÜM BAYILMA

Yalın'ın ağzından

Sabah kalktım. Hazırlanıp yukarı çıktım.

Ben: Günaydın. Yeşim nerde?

N: Günaydın. Kaldırmaya çalıştıma ama uyanmadı.

Ben: Tamam bir de ben bakıyım.

Yukarı Yeşim'in odasına çıktım. Yeşim'in yanına gittim.

Ben: Yeşim abicim uyan. Yeşim hadi.

Y: Iııı.

Ben: Yeşim gece eve hırsız girmiş. Elbiselerini, ayakkabılarını, çantalarını, makyaj malzrmelerini çalmış. Bi de bütün takılarını çalmış.

Yeşim birden doğruldu.

Y: Ya hayır. Olamaz. Yapmamıştır. İnsaflı hırsızdır o. İyi hırsızdır. Böyle kötü değildir. Yapmamıştır o. Demiştir yazık bu güzel kıza. Çalmamıştır. Yaaaaa. Gitti. Her şeyi gitti. Abii. Yazık bana ya yazık. Çok yazık.

Ben: Yeşim çok konuşuyosun. Defne'ye yetiştin.

Y: Ama hırsız gelip her şeyimi çalmış. Yazıııık bana.

Ben: Yeşim hırsız girmedi eve. Seni uyandırmak için söyledim.

Y: Yaaa çok kötüsün!

Ben: Uyanmıyorsun ne yapabilirim?

Y: Sen çook mutlusun. Niyee?

Ben: Bu akşam Defne'ye sürpriz yapçaz ya abim.

Y: Tii doğru. Neyse sen çık ben hazırlanıp geliyorum.

Odadan çıktım. Aşağı indim.

N: Uyandı mı?

Ben: Uyandı.

N: Nasıl?

Ben: Hırsız gelip her şeyini çalmış dedim uyandı.

N: Acımasızca bi uyandırma şekli.

Ben: Başka türlü uyanmadı.

D: Kim uyanmadı? Hadi herkes balkonda sizi kahvaltıya bekliyoz.

Balkona çıktık. Kahvaltı yaparken Yeşim geldi.

Ben: Yeşim niye giyinmeden geldin?

Y: Giyinmeden mi? Abicim bak elbisem.

Ben: Ben şu an o elbiseyi göremiyorum.

Y: Niye? Kör müsün?

Ben: Yeşim o ne çok kısa o. Git değiştir.

Y: Bana ne?!

Ben: Yeşim delirtme beni.

D: Yeşim bugün kimsenin beceremiyeceği şeyi şu an sen becerdin.

Y: Neyi becermişim?

D: Yalın'ı bu mutlu gününde harika bir şekilde sinir ettin.

Ayağa kalktım.

Ben: O elbiseyi değiştirmeden şirkete gelme Yeşim!

Hızla çıktım. Arabama binip şirkete gittim. Çalışmaya başladım.

Defne'nin ağzından

Sabah kalktığım da kendimi pek iyi hissetmiyordum. Kalktım. Kapımı açtım. Salona doğru yürümeye başladım. Birden başım dönmeye başladı. Gerisi yok.