AŞK-I DEFYAL

19-ÖLÜM PART2

"Hamileyim."

Tek gözümü açıp Yalın'a baktım. Bana bakıyordu.

"Plaza kalası."

"Defne? Bu doğru mu?"

"Test öyle dedi. Hamilesin dedi. Ama konuşmadı. Off yine saçmaladım."

Sıkıca sarıldı.

"Ayyy!"

Boynumdan öpüp çekildi.

"Ciddisin dimi?"

"Ciddiyim Yalın."

Sarıldı. Başımı omzuna koydum.

"Ne kadar? Küçük mü?"

"Doktora gitmedim."

"Hemen bi doktor bulalım."

"Sakin."

"Olamam."

"Ama daha önemli bi meselemiz var."

"Ne?"

"Abimler."

"Söyleriz bir şey olmaz."

"Ölmek için daha genciz bence."

"Bence de."

*** ( 1 hafta sonra )

Ağlıyordum. Hamile olduğumu abime söylemiştik. Yanımda Yalın vardı.

"Abi-"

Toprak: Aldır! Eskisi gibi olalım!

"Abi yapamam o daha küçücük. 1 aylık. Çok küçük o."

Toprak: O zaman bu adamı da al ve defol!

"Abi nolur."

Toprak: Git! Gözüm görmesin seni!

Ayakta duracak gücüm kalmadı. Yalın'a tutundum.

Yalın: Defne iyi misin?

***

Uyandığımda başımda Ezgi ve Yalın vardı. Oturdum. Etrafıma baktım. Polat ve Çınar abim koltukta tip tip bize bakıyorlardı. Mutfakta ise Toprak abim ve Leyloş konuşuyorlardı. Ayağa kalktım. Abim geldi.

Toprak: Otur! Konuşucaz!

İstemesem de oturdum. Yalın da yanıma oturdu.

Toprak: En kısa sürede evleneceksiniz!

Çınar: Abi ne diyon? Lan evlenmeden çocuk yapmak nedir?!

Gözümden yaşlar akmaya başladı. Yalın elimi tuttu. Ona baktım. Kulağıma eğildi.

Yalın: Güçlü ol. İzin verecek.

Zorla da olsa gülümsedim.

Leyla: Siz bu olayın neyini anlamıyorsunuz? Aşıklar. Evlenirler olur. Biter. Bu yani!

Toprak: Evlenceksiniz ve kimse bilmeyecek. Tamam mı?!

Başımı salladım.

Yalın: Tamam abi.

Biraz daha durduk. Kalktım. Evden çıktım. Peşimden Yalın geldi.

"Defne'm. Noldu?"

"Biraz dinlenicem. Hadi sende git. Dinlen."

Yalın gitti. Bende evime çıktım. Yatağa uzandım.

İkı gündür çektiklerim ölüm gibiydi. Abime her şeyi anlatmıştım. Bugün ise Yalın gelmişti.