-Tatlıımm! Günaydın birtanem nasılsın?
Bunu söyleyen annemdi. Resmen dün gece ki halinden eser yoktu. Bir an olsun mutlu olmuştum. Daha sonra annemin yanında bulunan adama gözüm ilişti. O adamı tanımıyordum. Üzerinde doktor önlüğü ve bir çantası vardı. İyi bir adama benziyordu, fakat hala neden bizim evde olduğunu anlayamadım.
- Günaydın hazal, hazırsan çıkalım.
-Nereye gidiyoruz.
Annem: Tatlım bundan sonra senin yanında her zaman Fatih Bey olacak.
O anki hayal kırıklığına mı yanayım? ailemin beni hastalığımdan dolayı beni sildiklerine mi?
Henüz yedi yaşındaydım ve bunlara şahit olmak ölümden beter bir şeydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEN BİRİ
Roman pour AdolescentsHenüz 5 yaşındaydım ve akıl hastası olduğum için hiç bir zaman ailem tarafından istenmedim hiç bir zaman destek görmedim her zaman kendi mücadelemle dibe vuruyordum... Taa ki iyileştiğimi hissedene kadar. Yıllardır hayatımda olupta yeni keşfettiğim...
