The Human Web (On Going)

Chapter 6: Playing with my Father Again

<pasensya sa wrong Grammar :D>

YUNG FONT NEXT TIME NALANG ANG PAG EDIT,, AT SAKA BALIK KAYO SA CHAPTER 4,, MAY PUTOL NA PART DOON.,,

"Spiders are not really harmful to us eventually the are a great help especially to us they prevent critters that might destroy our homes, they eat small insects which we do not really need such as flies, mosquitoes which are badly known as disease carriers. Because of this spiders, some deadly diseases brought by this insects or pests are prohibited.

STATEMENT OF: Christine Dimaranan

[Jacinto's Residence May 22, 2*** Morning]

[Jenica's Pov]

EARLY morning, Early Bird. Siguro mga 7am nang magsimula kaming mag-ayos ni Ate Delia ng aming garden. Medyo marami ang nasira ng flood nung last day sa garden. Kaya't ito, full force ang umaga namin sa pagbubungkal ng mga lupa upang itanim muli ang mga halamanan. Si Ate Del ay ang nag-iisang kasambahay namin sa bahay, masipag, at mabait yan di katulad ng mga nauna naming naging kasambahay. At saka suuuper close ko si Ate Del, dahil minsan siya ang nagbibigay sakin ng advice pagdating sa lahat ng bagay, Family, friends, study and else Love problems, just a little lang naman.

Isang Cebuano si Ate Del but she able to speak in tagalog kayat di naman kami nahihirapan. Pero alam kong namimiss na niya ang pamilya niya sa ngayon, lalot pa sa dumaang trahedya... "ate Del, kamusta nga pala mga Family mo sa Cebu? Ok lang po ba sila?" i asked ate Del While i'm still Cultivating the soil. Napatigil naman siya sa pag-aayos ng halamanan at humarap sakin. She deeply sigh at punong puno siya ng pag-alala sa kanyang pamilya.

"wala parin akong balita sa kanila" sagot niya sakin na hindi mawari ang kalungkutan. Ngayon naman, ako ang tumigil sa pagcucultivate sa halaman "bakit po?" tanong ko muli sa kanya. Sa pagkakaalam ko, matagal na rin siyang hindi nakakauwi sa kanila sa Cebu dahil sa di sya payagan ni Mama,  its because of wala itong aalalay sa kanya kay Papa.

Bigla kong naalala si Dad...

"di ko alam Jen eh, pero sinusubukan ko naman tawagan muli baka sakaling makontak ko na sila" lumapit ako kay ate Del at umupo sa tabi niya sabay akbay. I smile at her to encouraging ate Del for giving her chances to her family. "dont worry ate Del, I asked mom to allow you for a few days of vacations with your families," i asked then i saw ate Del with smile on her Face. Minsan ko lang makita yung mga ngiti ni Ate Del pero ngayon mas iba ito dahil sa sabik na siyang makita ang mga pamilya niya. Syempre kung ano ang sinabi ko sa kanya ay tutuparin ko yun.

"salamat Jen ha?"

"no problem Ate, uhm, wait ate Del, diba po nasa work na si Mama? Eh sino po ngayon ang maghahanda ng breakfast kay Papa?" pagkatanong ko ay agad akong tumayo at itinabi ang mga bulaklak na aking inaayos. I really forgot Dad about his Condition.... Haixt

"ipinahabilin na ang lahat sakin ng Mama mo, bakit Jen?" pabalik na tanong sakin ni Ate Del

"ah sige ate Del, ako nalang po ang mag-iintindi kay Papa" i asked her permission with self-determined. Until now, i cant forgot my feelings when i saw my Dad lying on his Bed. Yung mga Kumikirot sa damdamin mo. Yung bawat nakikita mong naghihirap sya ay parang magbibigay ka na! As a daughter of him, talagang mabigat para sakin ang lahat. Siguro mas iisipin mo na dapat ikaw nalang ang nasa pwesto niya, pero wala eh. But i never surrender my Dad's Condition. Nandito ako para suportahan siya hanggang sa makakaya ko.  Kami nina Mama at ni Ate Del.. "kaya mo ba?'' she asked me again then nagnod lang ako. Kaya ko nga ba talaga? "sige jen, nakahanda na ang magiging breakfast ng Papa mo at saka tingnan mo nalang sa sticky note na nakadikit sa freezer yung mga gamot na kailangan niyang inumin, sige na" pagpapaalala sakin ni Ate Del bago ako pumunta ng Kitchen. Then All those breakfast meals and medicines of my Dad are ready to served. Inilagay ko lahat sa isang bandihado na kasya ang lahat and then finally i got my Dad's room on the 2nd floor.