Mia kon de nieuwe jongen, Rick, absoluut niet uitstaan.
En hij haar ook niet.
Daar kwam ook nog eens bij dat Katie een paar dingen verkeerd begreep.
Telkens als Mia minder als twee meter van Rick was, keek Katie haar aan met een 'hij is van mij' blik aan.
Niet dat Mia ook maar een greintje geïnteresseerd in Rick was.
Bah, ze moest er nog niet aan denken.
Vroeger, voor mama's...verdwijning...dood, zou ze misschien wel met Rick willen aanpappen.
Vroeger was ze sociaal, had veel vrienden...
Nog één van de dingen die Mia verloren had.
Maar Hayden, die accepteerde haar.
Zonder Hayden was ze niets, echt niets.
Ze had hem eigelijk nog altijd niets over mama of Charlotte verteld.
Ze durfde niet.
Ze kon het risico niet lopen om Hayden kwijt te geraken.
Misschien werd het stilaan tijd om alles te vertellen?
Toen het vrijdagnamiddag het laatste lesuur was, zat ze daar nog steeds over te piekeren.
Het was zowieso al moeilijk om je op een vrijdagnamiddag, laatste uur, engels, te concentreren.
En het feit dat Rick een nieuwe 'grappige' bezigheid had gevonden-namelijk stukjes gom tegen Mia's hoofd gooien-maakte het daar niet veel beter op.
Ze had één tactiek om zich te verdedigen tegen Rick.
Hem straal negeren.
Zo verliep de les stilletjes, nog vijf minuutjes en ze zou bevrijd van school zijn voor twee dagen!
Woesj.
Wat? Dat kon niet!
Was...Was Charlotte nu juist voorbijgekomen?
Dat was toch onmogelijk? Toch?
Het kon geen buitenwind zijn, aangezien alle ramen toe waren want buiten waaide een hevige, ijskoude wind.
Mia keek in de richting waar Charlotte heen was 'gewerveld'.
En keek recht in Rick's ogen.
Zijn o zo mooie gezicht stond in een vreemde uitdrukking.
Rick keek haar niet uitdrukkingsloos of eigenwijs aan, zoals meestal.
Hij keek eerst argwanend, dan keek hij ook in de richting van Charlotte.
Verbijstering maakte Rick's mooie gezichtje tot een grimas en toen keek hij Mia angstig aan.
Hij leek op het punt iets te zeggen, maar hield zich in.
Het leek wel alsof... hij Charlotte ook 'voelde' of 'zag'.
Maar dat moment ging snel voorbij want snel trok Rick zijn gezicht terug in de plooi en brulde, luid zodat de hele klas mee kon luisteren: "Wat is er meisje? Je ziet er uit alsof je net een spook zag!"
En natuurlijk werd Mia weer overspoeld met een gevoel van somberheid, terwijl de hele klas om ter hardste leek te lachen.
Ze had echt geloofd dat hij Charlotte ook zag.
Was dit grappig voor hem ofzo?
Was dit gewoon een spel voor hem, waarbij het doel was om Mia door het slijk te halen?
JE LEEST
Close to you
Science FictionMia had nooit de hoop gehad om te denken dat er terug leven in haar vader zou komen na haar moeders dood. Maar nadat hij Mia vertelde dat ze zouden verhuizen, ziet ze voor het eerst terug licht in zijn ogen. Mia heeft er het volste vertrouwen in dat...