•GÖZLERİN•(YENİ)

Bölüm-3-

"Hıı" diye istemsizce bir ses çıktı ağzımdan ve hemen sonrada "saçmalama candan ya yoktur öyle birşey"

"Ya hayır var kendisi bana dedi"

"Aman kapa konuyu inanmıyorum hem banane ondan"

"Nasıl istersen Yağmur" dedi ve konu kapandı.

O an ne kadar konuyu kapatmak istesemde düşünceler içinde boğuşuyordum. Acaba gerçek olabilirmiydi. Sanmıyorum. Eralp gerçekten bir kızı sevemez. Heleki beni hiç sevemez. Evet kötü değilim disardan bakılınca ama ben inanmıyorum böyle bir şeye.

Geri kalan tüm dersler bunu düşünmemle geçti. Sonunda çıkış zili çaldı. Yüzümde anlamsız bir tebessüm vardı. Aslında çok mutluyum. Karnımda kelebekler bıcır bıcır. Kalbim küt küt. Aklıma o yanımda diz çökerek bakışı geldikçe gülmeye başlıyorum. Ya gözleri o kadar anlamlı ki kendimden geçiyorum.

Eve geldiğimden beri sırıtıyorum salak salak. Annemle babam aralarında konuşuyorlar şuan ne oldu bugün bu kıza diye çok mutlu diyorlar. Onlar beni görmeden salonun duvarından onları dinliyorum.

Daha bu çocuk hiçbirşeyim değilken ben böyle mutlu oluyosam, herşeyim olsa naparım. İstemiyorum sevmeyi. Sevmek bana göre değil. Sevince insanın çok canı yanıyor. İstemiyorum canımın yanmasını. Onun o güzel gözlerine hep bakmak ama sevmek istemiyorum. Olurda sevilmezsem daha çok yanarım. Kül olurum. Sonra yaşayamam ben.

Düşünceler arasından sıyrılıp gözlerin şarkısını açtım. Sabaha kadar onu dinleyip ağladım. Ağlamak için ağlamadım. Canım yanıyordu nedensizce. En yakınımın bana hergün onu anlatmasına mı, yoksa sevemicek kadar çaresiz olmama mı?

Hayat çok zor.

Sabaha karşı yine uyuya kalmışım müzik dinlerken. Çok değişik hissediyorum kendimi. Annem çağırmadan uyandım ilk defa.
Artık eski ben yoktu. Çok farklı bir ben vardı. Ama eski halime geri dönmek istiyordum. Canim cok yanacak biliyorum.

Hazırladım yine Duygu geldi. Yolda yürürken Duygu başladı konuşmaya.

"Sen neden Eralp ile o kadar yakınsın"

"Eralp benle tanıştı ben değil ve zaten yakın da değiliz ki"

"Bak Yağmur ona karşı ilgimin olduğunu biliyorsun"

"Biliyorum saçmasalak düşünme Duygu bak tekmeyi kafana yersin"

"Pekala"

"Ya mal bi kere eniştem o benim sen bizimi kıskandın ya "

"Ya yok be sadece ne biliyim yakın olma onla konuşma"

"Abartma Duygu"

"Tamam be şaka yaptım zaten kanka olarak görüyor seni"

"Oo ne güzel bende zaten" dedim. Kötü oldum nedense. Beni kanka olarak görmesi ne biliyim çok garip. Ya da garip değil ben abartıyorum. YAĞMUR KENDİNE GEL ARTIK dedim ve silkelendim.

Okula çoktan varmışız ben kendi kendime durup konuşuyormuşum meğersem o sırada Duygu;

"Yağmur ne bekliyosun gelsene" dedi ve öyle gerçek dünyaya döndüm. Derse girdik hemen. Her zamanki gibi konuları anlatti hoca bur sürü yazi yazdırdilar ya. Yazmayı hiç sevmiyorum.

4 defa tenefüs oldu fakat daha hiç birinde Eralp gelmedi. Kötü oldum
bir an neden gelmedi diye düşünüyordum ki tam Duyguyla kol kola sınıfa girdiler. İşte o an gerçekten şerefsiz bu çocuk dedim. Gerçekten. Beni sevdiğini arkadaşıma söyleyip hemen sonra en yakınımı koluna almış. Duygu zaten boş değil ona karşı. Aman sevmiyorum sonuçta da böyle şerefsizlerin yüzü asla gülmemeli bence. Zaten Candan bana diyince umursamadım da gidip her kıza böyle yapıyordur bu şerefsiz. Buna ders vermek lazım. Hemde güzel bir ders.