CHAPTER 11

104 6 4
                                    

ERIS' POV:

After that useless lunch, dumiretso na lamang ako sa sunod na subject para sa araw na iyon. It is so stupid of my member to fight back with someone who is weak. Someone who is not in our level. I must talk to Yendra later.

Nakinig lang ako ng mga musika sa aking iPod ng may mapansin ako sa labas ng classroom na nakatingin sa akin. Tumayo naman ako sa upoan ko at kunot noong pinuntahan ito. Tinanggal ko ang earphones ko and I look at him with a boredom na ikinagulat niya.

"What?" I asked him with the same tone I always give everyone.

"Nothing." He said as if I believe what he said.

Ako ba ang niloloko ng Jherrone na ito? I am not stupid.

"Stop acting like your a saint D. You're not and everyone knows that."

Natahimik siya sa sinabi ko at matamlay na lang na ngumiti sa akin. A couple of minutes pass and tinitignan na kami ng mga taong dumadaan sa may pinto. Fuck, I hate it when everyone is giving me that kind of attention where it is like they're judging me. Aalis na sana ako sa kinatatayuan ko at papasok na lang sana ulit ng magsalita siya.

"You still call me D. I'm sorry for everything Nana, I am so sorry for what I've done. Alam kong mali ako. Well, mga bata pa naman tayo noon diba? I just can't stand seeing you with him... with Xy. But now, I just want us to be friend."

Hindi ko siya nilingon ng sabihin niya iyon. Naikuyom ko na lang ang mga kamay ko at nagtitimpi ng aking galit! Bakit pa ba siya nanghihingi ng sorry?! Ng dahil sa kanya, nagkahiwalay kami ni Xy ng parehong masama ang loob! Kung sincere talaga siya sa paghingi ng tawad, dapat dati pa lang ginawa niya na!

"Stop acting like you care D. Yes, I always call you that name because that is the name I always hate. That is the name I always want to curse! And your sorry wont do anything. Ikaw ang dahilan kung bakit nasira ang lahat sa akin! Isa pa nga pala, being friends with you can't be happen because I am one of the person whom I really want to kill you."

Puno ng diin, galit, at pagkainis ang nararamdaman ko habang sinasabi sa kanya iyon. I can't listen to him. I don't want to listen to his words.

Umalis na ako doon at bumalik sa pwesto ko kanina tsaka ipinikit na lamang ang mata habang binabalik ko ang earphones sa aking tenga.

Makalipas ang isang oras, magsisimula na dapat ang klase pero wala pa ang professor namin. Bigla namang dumating ang iilang kasaman ng grupo nila ni Kim kanina at napatingin sila sa akin ng may pagtataka sa mga mukha. Tss, maybe they're thinking about what happened an hour ago. I really don't care about them.

Bigla namang lumapit sa akin si Kim na hindi ko na ikinabigla. I know one of them would really ask! And she's the one who has the guts to do that!

Nakataas pa ang isa niyang kilay habang nakatitig na lumaput sakin. Everyone is following her by looking where she's going. I give her what she want, I also stare at her but with boredom in my eyes.

"How did you tame the gangster?" She asked me suspiciously na ikinataas ng kilay ko.

"What?" I also asked innocently.

Nakita ko ang pagkainis niya sa sinabi ko but then, she has nothing to do with it! I wont talk, she can't have my answer.

She crossed her arms in front of me but my expression never changed. Why should I? She's not worth any of my expressions. Dapat na nga siyang magpasalamat at tinuonan ko siya ng pansin.

"I just can't believe it! I mean, how the hell?! They can't be tame! They can't be please! But you?! You don't even give some efforts!"

"Why do you care? Yayaman ka ba pag nalaman mo?"

ERIS: The Gangster Nerd [S L O W U P D A T E] Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon