Beni Affet

SENDEN NEFRET EDIYORUM BABA

Kapıyı açınca karşımdaki kişi yüzünden şok oldum. Bu Cansu'nun babasıydı.

- Senin ne işin var burda ?

- Serkay evladım bak konuşmamız lazım.

- Konuşacak bişey kalmadı, Cansu gitti ve ayrıldık. ARTIK MUTLUSUNDUR.

-Her şey senin bildiğin gibi değil.

- Nasıl değil? Ne gibi bir yalan söyleceksiniz, çok merak ediyorum.

- Bak Cansu'nun bir suçu yok, bütün suç...
-Bunu gerçekten bilmek istiyor musun ?

-KİM ? diye bağırdım.

-Baban... dedi sessizce. O an duyduğum şeyle yerin dibine indim. Neden babam ? Neden ?

-NAPTI BABAM ?
-SÖYLE NAPTI BABAM ?

- Tehtit etti, Cansu'yu ve seni öldürmekle, Ayır onları dedi.
Suratım kıpkırmızı olmuştu, sinirden. Ellerim titriyordu.

- "Serkay benim zamanım az, Cansu sana emanet" dedi ve bayıldı. Hemen ambulansı aradım. Ve hastaneye götürdüler.

- Neden bayıldı, ne oldu, neyi var ?

- Siz hastanın nesi oluyosunuz ?

- Ortağının oğluyum

- Bakın, beyefendinin beyninde timör oluşmuş ve biz çok geç kalmışız...

- Ne demek şimdi bu ?

-Malesef, başınız saolsun...

Duyduğum kelimeyle tekrar yerin dibine indim. Ellerim titriyordu. Hemen efeye aradım.

"Abi çabuk gel, ben çok kötüyüm. ###### hastanesindeyim "
5 dakika sonra Efecan ve Duygu koşarak geldiler.

"Abi noldu, ya sana bişey oldu sandık. "
"Bi dakka abi sen niye burdasın ?"

" Cansu'nun babası..."

"Seko abi noldu söyler misin ?"
"SEKO NOLDU ?"

"ÇOK MU DUYMAK ISTIYOSUN HAA..."
"ÖLDÜ..."

Uzun bir süre sessizlik oluştu. Efecan gelirken Zaferi aramış, uzun süren sessizliği Zaferin gelmesi bozdu.

"Abi kızı aradınız mı ?"
Hyr anlamında başımı salladım.

"Tamam ben bi su içip gelcem, ben ararım. "
Zafer gitti ve ardından gene bir sessizlik oluştu. Nefret ediyordum bu sessizlikten. Bu sessizlik bana hep onu hatırlatıyordu. Sessizliği bozmak istedim, sadece sessizliği bozmayı değil, içimi dökmeyi istedim.

"Cansu neden gitmiş biliyomusunuz ?"
Efecan ve Duygu tip tip bana baktılar ve Hayır anlamında başlarını spiki yana salladılar.

"Babam..." dedim yutkundum. Boğazıma yine bir düğüm atılmıştı, kalbim sıkışıyordu.

"Tehtit etmiş, Cansu'nun babasını. Öldürürüm ikisinide demiş, Ayır onları demiş. O da her şeyi ayarlamış..." Yine kalbim sıkışmaya başladı.

" ve zorla Cansu'yu göndermiş..."
Söylediklerim karşısında Efecan ve Duygu şoke olmuşlardı. Aramıza yine boğucu bir sessizlik girmişti. Tabiki de bunu yine bozan şey Zaferin gelmesi oldu.

"Kardesim Cansuyu aradın mı? "
"Evet mesaj attım. "
"Kıza babasının öldüğünü mesajlamı söyledin? "
"Milanoyu arayacak kadar param yoktu 😂😂😂"

Ya bu zafer niye böyle yaa 😂😂. Zaferin söylediği üzerine hepimiz kahkaha attık. Hastanede olduğumuz için kahkaha atamamız tuhaf oldu, geçen herkes bize tip tip bakıyordu. Ya cidden Zaferin bizi bu halde bile güldürdüğüne inanamıyorum.

Sabah
Bugün cenaze vardı. Daha Cansu'nun yetişip yetişemeyeceği belli bile değildi. Belkide gelmiştir. Hiç sevmediğim o siyah elbiseleri bir daha Cansu için giyeceğim için üzgündüm. Kim için olursa olsun. Birini kaybetmek zor, ikisini kaybetmek...

Bizimkilerle beraber mezarlığa gittik. Tabutu Efecan, Ibrahim, ben ve 2 kişi daha taşıyorduk. Gözlerim istemsizce Cansuyu arıyordu. Ama yoktu. Her şey o kadar ani gelişmişti ki...

Tabutu yere bıraktık. Gözlerim hala Cansuyu arıyordu. Birden birini gördüm, Aylin'nin omzunda ağlıyordu. Yanlış alarm, bu Damla. Ama ama bu Cansu; Duyguya sarılmış ağlayan, gözleri kızarıkken bile güzel olan, ağlarken tatlı olan... Ne diyorum ben ya

Birden Cansuyla göz göze geldik. Ona bakmayı okadar özlemişim ki... Dayanamıyordum, direk gözlerimi kaçırdım. Toprak atmaya başladık. Kendimi çok halsiz ve kötü hissediyordum. Orçun yanıma geldi. Bir anda neyin olduğunu anlamadan elimden küreği aldı ve toprak atmaya başladı.

Ben ona anlamayan gözlerle bakarken, o bana 'hadi ama bu halde hiç birşey yapamıyorsun' bakışı attı. Canerin yanına gitim.
Üzgün olduğu her halinden belliydi. Ben gibi o da duygularını saklayamıyordu.

Nihayet cenaze bitmişti. Bizim kızlar Cansu'nun evine gitti, biz erkeklerde bize geçtik.

"Abi benim bir işim var, 5dk bir yere gidip gelicem."

"Kanka nereye gidiyon? Yoksa Cansuyamı ?"

"Zafer, bana küfür ettirme!! "

Dedim ve evden çıktım. Arabama bindim ve hızla şirkete sürdüm. Ellerim titriyordu. Hızla babamın odasına doğru çıkmaya başladım. Direk babamın odasına daldım. İçerde toplantı vardı. Babam bana sinirli sinirli bakıyordu.

" baba çok önemli bir mesele var."
Dedim sinirli, sinirli. Ellerim titriyordu.

"Serkay oğlum şuan önemli bir toplantım var."

"Görüyorum, ama istersen Milano meselesini heo beraber konuşabiliriz. "
" Babam benim sevdiğim kızı yani CANSU KANISKANI Milanoya gönderdi. Nasıl mı? ..."

"Serkay suss!!!! "

"Cansu'nun babasını beni ve Cansuyu öldürmekle tehtit etmiş, ve o da Cansuyu Milanoya yollamış."

"Serkay !!!! 😠😠"
"Serkay haddini aşma "

"Biz artık gitsek iyi olacak, bu toplantıda buraa bitmiştir, daha sonraki toplantılarında başarılar. " dediler ve kalktılar.

"Kaldık baş başa baba."
"Konuşmak için güzel bir fırsat değil mi babacığım. "

"Serkay, Serkay" dedi ve bayıldı.

Ve son. Cidden hiç vote gelmiyor. O yüzden sınır koyacağım.

12 vote ve 10 yorumda yeni bölüm gelir.

Ayrıca buket_78 in KARDEŞİM (CanSer - OrDam ) kitabını okumanızı tavsiye ederim.

Bölüm kısa oldu farkındayım. Ama vote az gelince yazmak istemiyorum. Diğer bölümüm hazır sınır dolar dolmaz yayınlarım.