Vol afschuw kijkt ze me aan. Wacht maar tot je gilt voor meer. Ik pak haar soepele schouder vast en trek haar naar me toe. "Baby je kunt denken wat je wilt, maar je kunt je niet verstoppen voor mij, de eerste stap in mijn spel is gezet. Denk aan mijn woorden." Ik draai mezelf weg van haar en loop met geheven schouders weg naar mijn klaslokaal.
Ik kijk weer naar mijn pols, waar het zwarte schaakstuk op afgebeeld is.
JE LEEST
Schaakmat baby
Short StoryWaarom ziet hij altijd alles als een spelletje? Een hart is toch geen voorwerp om mee te spelen? Mijn hart is toch geen voorwerp? Hij kijkt altijd, en dan weer weg. Waarom denkt ze altijd dat dit geen spel is? Alles in het leven is een spel, totdat...
